ภาพถ่ายรูปโลก ที่ถูกถ่ายจากระยะที่ไกลที่สุดในประวัติศาสตร์

Pale Blue Dot (เพลบลูดอต)
แปลว่า จุดสีน้ำเงินซีด เป็นวลีและแนวคิดที่ คาร์ล เซแกน
นักดาราศาสตร์ฟิสิกส์ชื่อดัง วลีนี้มีที่มาจากภาพถ่ายที่ถ่ายโดยยานอวกาศ
โวเอเจอร์ 1 ในปี 1990 เมื่ออยู่ห่างจากโลกประมาณ 6 พันล้านกิโลเมตร
(3.7 พันล้านไมล์) ในภาพ ดาวเคราะห์ของเราปรากฏเป็นจุดเล็ก ๆ
สีฟ้าอ่อน ในความมืดอันกว้างใหญ่ของอวกาศ

แนวคิดของเซแกนเกี่ยวกับจุดสีน้ำเงินอ่อนเป็นการสะท้อนอย่างลึกซึ้ง
ถึงความสำคัญของโลกและเผ่าพันธุ์มนุษย์ในขอบเขตอันกว้างใหญ่ของจักรวาล
เป็นการตอกย้ำแนวคิดที่ว่า ในพื้นที่อันกว้างใหญ่ของจักรวาล ประวัติศาสตร์
และการดำรงอยู่ของมนุษย์ทั้งหมดได้เกิดขึ้นบนโลกใบเล็ก เปราะบาง
และเชื่อมโยงถึงกันใบนี้ ภาพถ่ายและข้อความที่เกี่ยวข้องจากหนังสือ
"Pale Blue Dot: A Vision of the Human Future in Space" ของเซแกน
สนับสนุนให้เราชื่นชมและดูแลโลกของเรา เนื่องจากไม่มีสถานที่อื่นใด
ในจักรวาล ที่เป็นที่รู้จักเช่นนี้ที่สามารถสนับสนุนได้ ชีวิตอย่างที่เรารู้

ในภาพจะเห็นโลกเป็นจุดเล็ก ๆ ในอวกาศที่กว้างใหญ่ไพศาล
กึ่งกลางแถบแสงอาทิตย์ที่ถูกกระเจิงเนื่องจากเลนส์กล้อง
โลกมีขนาดปรากฏต่ำกว่าหนึ่งพิกเซล

ยานวอยเอเจอร์ 1 ซึ่งได้ทำภารกิจหลักเสร็จสิ้นและกำลังเดินทางออก
จากระบบสุริยะ นักดาราศาสตร์และนักเขียน คาร์ล เซแกน
ได้เสนอให้องค์การนาซาป้อนคำสั่งให้กล้องของยานวอยเอเจอร์ 1
หันกลับมายังจุดศูนย์กลางของระบบสุริยะ
และถ่ายภาพโลกผ่านอวกาศอันกว้างใหญ่เป็นภาพสุดท้าย

ภาพนี้ถูกถ่ายเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1990 โดยกล้องที่ติดตั้ง
บนยานสำรวจอวกาศวอยเอเจอร์ 1 ในขณะที่ยานอยู่ห่างจากโลก
กว่า 6 พันล้านกิโลเมตร (40.5 หน่วยดาราศาสตร์) โดยระยะห่าง
ระหว่างยานวอยเอเจอร์ 1 กับโลก เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1990
คำนวณโดยเครื่องมือ HORIZONS จาก Jet Propulsion Laboratory
ของนาซา คือ 40.472229 หน่วยดาราศาสตร์ หรือ 6,054,587,000 กิโลเมตร
ภาพนี้ถือเป็นภาพถ่ายโลกที่ถูกถ่ายจากระยะไกลมากที่สุดเท่าที่เคยมีมา