เที่ยวด้วยใจ ไปด้วยกัน "ปันไออุ่นให้เด็กชายแดน"

        อีกไม่ไกี่วันก็จะถึงวันเด็กแห่งชาติ อย่างที่ทุกคนทราบกันว่าวันเด็กแห่งชาตินั้นจะตรงกับวันเสาร์ที่ 2 ของเดือนมกราคมทุกปี เป็นวันที่เด็ก ๆ ทุกคนรอคอยที่จะได้แสดงออก ได้แสดงความสามารถหรือเล่นเกมกิจกรรมต่าง ๆ เพื่อรับของขวัญของรางวัลจากกิจกรรมที่ผู้ใหญ่จัดขึ้น เด็ก ๆ สำหรับเด็กในเมืองย่อมจะได้รับโอกาสต่าง ๆ เพราะการคมนาคมที่สะดวก หน่วยงานของรัฐ ราชการ ภาคเอกชนหรื อหลายคนที่จะจัดกิจกรรมก็เข้าถึงพื้นที่ได้ง่ายไม่ลำบาก ส่วนใหญ่ก็สามารถจัดกิจกรรมได้ตามแผนกิจกรรมที่วางไว้ไม่ต้องเสียเวลาลงพื้นที่เตรียมกิจกรรมอะไรมาก แต่สำหรับเด็ก ๆ ในพื้นที่ที่ห่างไกลการคมนาคมที่ยากลำบาก ก็ไม่ค่อยได้รับโอกาส ได้รับขนมของรางวัลจากงานวันเด็ก เพราะด้วยระยะทางที่ห่างไกล การเดินทางที่แสนลำบาก ไม่ค่อยจะมีกลุ่มคนและหน่วยงานไหนเข้าไปจัดกิจกรรมวันเด็กให้ จึงทำให้เด็ก ๆ เหล่านั้นขาดโอกาสที่จะได้รับของขวัญของรางวัลและที่สำคัญพวกเขาไม่มีเวทีที่จะแสดงความสามารถของตนเองในฐานะเป็นเด็กคนหนึ่งของสังคม

        ทางผู้เขียนและเพื่อน ๆ ตระหนักถึงสิ่งสคัญที่เกิดขึ้นกับเด็กเหล่านี้ จึงได้ช่วยกันระดมทุนจากเพื่อน ๆ ห้างร้าน หน่วยงานที่มีกำลังทรัพย์แต่ไม่สามารถที่จะไปร่วมจัดกิจกรรมวันเด็กกับพวกเราได้ เราตั้งใจที่จะถือโอกาสไปเที่ยวพร้อม ๆ กับไปจัดงานวันเด็กแห่งชาติประจำปีที่บ้านอุนุ ตำบลแม่คง อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ซึ่งเป็นหมู่บ้านไกลปืนเที่ยงการเดินทางลำบากมาก

         เราออกเดินทางกันตั้งแต่เช้าจากถนนลาดยาง 108 เข้าสู่ถนนคอนกรีตเข้าสู่ถนนลุกรังระยะทางกว่า 118 กิโลเมตร การเดินทางที่แสนยาวนานพอพ้นจากกถนนคอนกรีตเข้าสู่ลุกรังเราต้องเดินทางลัดเลาะตามถนนที่ผ่านลำห้วยกว่า 30 จุด พอสิ้นสุดถนนลูกรังสายหลักที่หลายหมู่บ้านใช้เดินทาง เข้าสู่ถนนที่ชาวบ้านช่วยกันขุดเพื่อใช้สัญจรเข้าหมู่บ้านอุนุถือเป็นถนนรยนต์ที่หฤโหดมากข้ามทั้งลำห้วย โขดหินและจุดดินโคลนหลายจุด แต่ด้วยภารกิจที่เราตั้งใจว่าจะมาจัดกิจกรรมวันเด็กพร้อมกับมาเที่ยวในครั้งนี้ ทำให้เราไม่ย่อท้อที่จะเดินทางไปให้ถึงจุดหมายที่เราตั้งใจตั้งแต่แรก การเดินทางจากเช้าตรู่เริ่มต้นจากถนนลาดยาง ผ่านถนนคอนกรีตสู่ถนนลุกรังเข้าสู่ถนนขุดมือพอให้รถยนต์เข้าได้ เนิ่นนานเหลือกว่า 10 ชั่วโมง พวกเราก็มาถึงยัง หมู่บ้านอุนุ ต.แม่คง อ.แม่สะเรียง จ.แม่ฮ่องสอน พอมาถึงตะวันก็ลับตาค่ำแล้ว จึงได้ไปพักที่บ้านของชาวบ้านที่เราได้ติดต่อไว้ตั้งแต่ต้น พอรับประทานอาหารเย็นเสร็จด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางที่แสนยาวนาน จึงพักผ่อนหลับนอนเอาแรงเพื่อภารกิจวันเด็กของพวกเราพรุ่งนี้ต่อไป

       พอวันรุ่งขึ้นเห็นเด็ก ๆ ในหมู่บ้านที่ทราบว่าพวกเราจะมาจัดงานวันเด็กให้กับพวกเรา หลายคนเดินบ้างวิ่งบ้างเข้าไปที่โรงเรียน ศูนย์การเรียนรู้บ้านอุนุ (สานฝันโครงการพระเทพฯ) เพื่อเตรียมพร้อมที่จะเข้าร่วมทำกิจกรรมในงานวันเด็ก

      หลังจากที่เรารับประทานอาหารเช้าเสร็จก็ถึงเวลาที่จะต้องขนย้ายของรางวัลไปยังโรงเรียน ผู้ปกครองและเด็กตัวโตได้ช่วยกันขนย้ายของ ไม่นานนักของทุกอย่างก็มาวางไว้ที่โรงเรียน เราชี้แจงกิจกรรมให้ผู้ปกครองได้รับทราบถึงกิจกรรมทั้งหมดของเราในวันนี้ เราใช้พื้นสนานกีฬาเล็ก ๆ ในโรงเรียนเป็นเวทีกลางแจ้งสำหรับกิจกรรมทุกอย่างเริ่มต้นด้วยการทำกิจกรรมหน้าเสาธงพร้อมกันทุกคน หลังจากนั้นก็ให้ผู้นำหมู่บ้านกล่าวทักทายและเปิดกิจกรรมวันเด็ก เราเริ่มต้นด้วยการแข่งขันแสดงความสามัคคีคือการใช้ปากคาบช้อนตักลูกแก้ว ตามด้วยแข่งขันกินวิบาก ต่อด้วยการปิดตาตีหม้อทั้งของเด็กและผู้ปกครอง ทุกคนสนุกสนานกับกิจกรรมมาก เนื่องจากเรามีเวลาไม่มากต้องเผื่อเวลากลับ จึงได้มอบของรางวัลต่าง ๆ ทั้งขนมอาหารแห้ง อุปกรณ์กีฬา เสื้อผ้า ของเล่น ตุ๊กตา หนังสือสำหรับเด็ก ให้กับเด็กและผู้ปกครองที่ร่วมกิจกรรมให้ได้รับกันทุกคน แววตาแต่ละคนดูมีความสุขมาก ตอนเที่ยงเราได้เลี้ยงขนมจีนให้พวกเขาได้กินอิ่มมื้อหนึ่ง สิ่งที่พวกเราทำในวันนั้นอาจจะดูไม่มากอะไร แต่นี่ก็เป็นการมอบโอกาสให้กับเด็ก ๆ ในพื้นที่ห่างไกลได้มีโอกาสได้ร่วมกิจกรรมงานวันเด็กเหมือน ๆ กับเด็กในเมืองที่จะได้รับโอกาสอย่างสม่ำเสมอทุกปี

       ช่วงบ่ายหลังจากที่เราได้จัดกิจกรรมวันเด็กเสร็จ พวกเราก็ไม่พลาดที่จะเที่ยวชมบริเวณและเยี่ยมเยือนชาวบ้านในหมู่บ้าน บ้านของพวกเขาอยู่อย่างเรียบง่ายไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใด ๆ ที่จะสร้างภาระให้กับครอบครัว มีเพียงของใช้จำเป็นในชีวิตประจำวันที่ต้องใช้ เรารู้สึกดีใจที่ได้มาจัดกิจกรรมให้กับเด็กที่นี่ พร้อม ๆ กับได้มีโอกาสมาเที่ยวชมวิถีชีวิตที่เรียบง่ายอาศัยธรรมชาติในการดำรงชีวิตของชาวบ้าน เราได้บอกเด็ก ๆ และชาวบ้านว่าหากมีโอกาสเราจะมาเที่ยวและจัดกิจกรรมวันเด็กให้อีกครั้ง

       การมาเที่ยวและจัดงานวันเด็กที่บ้านอุนุครั้งนั้นของพวกเรา ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่จะเป็นกระบอกเสียงสื่อให้กับคนในสังคมได้ร่วมกันสร้างโอกาสให้กับเด็ก ๆ ผู้ด้อยโอกาสในพื้นที่ห่างไกลชายแดน ขอบคุณผู้ร่วมเดินทาง ขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุน เพราะการเป็นผู้ให้จะมีความสุขมากกว่าผู้รับเสมอ ยิ่งถ้าเราได้ให้กับผู้ที่ด้อยโอกาสให้ได้รับโอกาสในสังคม ความสุขนั้นจะยิ่งทวีคุณขึ้น...ขอบคุณครับ

ภาพโดย:ผู้เขียน