อันนา โยอานนอฟนา จักรพรรดินีเผด็จการ

อันนา โยอานนอฟนา (รัสเซีย: Анна Иоанновна; 7 กุมภาพันธ์ [O.S. 28 มกราคม] ค.ศ. 1693 – 28 ตุลาคม [O.S. 17 ตุลาคม] ค.ศ. 1740) มีฐานะเป็นอันนา อิวานอฟนา และบางครั้ง ก็แปลงเป็นอังกฤษในชื่อแอนน์ ดำรงตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ของดัชชีกูร์แลนด์จาก ค.ศ. 1711 ถึง ค.ศ. 1730 จากนั้น ทรงปกครองเป็นจักรพรรดินีแห่งรัสเซีย ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1730 ถึง ค.ศ. 1740 การบริหารงานส่วนใหญ่ของเธอ ถูกกำหนด หรือได้รับอิทธิพลอย่างมาก จากการกระทำของลุงของเธอ ปีเตอร์มหาราช (ค.ศ. 1682–1725) เช่น โครงการก่อสร้างอันหรูหรา ในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก โดยให้ทุนสนับสนุนสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งรัสเซีย และมาตรการต่างๆ ที่โดยทั่วไป เอื้ออำนวยต่อชนชั้นสูง เช่น การยกเลิกกฎหมายคนมีบุตรบุญธรรม ในปี ค.ศ. 1730 ในทางตะวันตก รัชสมัยของอันนาถูกมองว่า เป็นความต่อเนื่องของการเปลี่ยนผ่าน จากมัสโกวีเก่า เส้นทางสู่ศาลยุโรปตามจินตนาการ ของปีเตอร์มหาราช ภายในรัสเซีย รัชสมัยของอันนามักถูกเรียกว่า "ยุคมืด"

อันนาเกิดที่มอสโก ในฐานะลูกสาวของซาร์อีวานที่ 5 โดยปราสโคเวีย ซัลตีโควา ภรรยาของเขา อีวานที่ 5 เป็นผู้ปกครองร่วมของรัสเซีย ร่วมกับพระเชษฐา ปีเตอร์มหาราช แต่เขามีความพิการทางจิตใจ และมีรายงานว่า มีความสามารถจำกัด ในการบริหารประเทศ อย่างมีประสิทธิภาพ และเปโตร ก็ปกครองโดยลำพังอย่างมีประสิทธิภาพ อีวานที่ 5 สิ้นพระชนม์ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2239 เมื่ออันนา มีพระชนน์มายุ เพียง 3 ขวบ และอาต่างมารดาของเธอ กลายเป็นผู้ปกครองรัสเซียเพียงผู้เดียว

แม้ว่าอันนา จะเป็นลูกคนที่สี่ของพ่อแม่ของเธอ แต่เธอก็มีพี่สาวที่รอดชีวิตเพียงคนเดียว คือแคทเธอรีน และน้องสาวหนึ่งคนปราสโคเวีย เด็กผู้หญิงทั้งสามคน ได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างมีระเบียบวินัย และเคร่งครัด โดยแม่ม่ายของพวกเขา ซึ่งเป็นสุภาพสตรีที่เคร่งครัดและมีนิสัยดี ปราสโคเวีย ซัลตีโควา เกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะค่อนข้างถ่อมตัว เคยเป็นภรรยา ที่เป็นแบบอย่างของชาย ที่มีความพิการทางจิต และคาดหวังให้ลูกสาวของเธอ ดำเนินชีวิตตามมาตรฐานทางศีลธรรมและคุณธรรม ในระดับสูงของเธอเอง

อันนาเติบโตขึ้นมา ในสภาพแวดล้อมที่หวงแหนคุณธรรมของผู้หญิง และความเป็นบ้านเหนือสิ่งอื่นใด และให้ความสำคัญกับความมัธยัสถ์ การกุศล และการปฏิบัติทางศาสนา การศึกษาของเธอประกอบด้วย ภาษาฝรั่งเศส เยอรมัน ตำราทางศาสนา และนิทานพื้นบ้าน เสริมด้วยดนตรีและการเต้นรำ เมื่อเธอโตขึ้น เธอก็พัฒนาเป็นเด็กผู้หญิงที่ดื้อรั้น มีนิสัยใจร้าย ทำให้เธอได้รับสมญานามว่า "อิฟ-อันนาผู้น่ากลัว" อันนามีชื่อเสียงในเรื่องแก้มที่โตของเธอ "ซึ่งดังที่แสดงในภาพบุคคลของเธอ" โธมัส คาร์ไลล์ กล่าวว่า "เทียบได้กับแฮมเวสต์ฟาเลียน"

ต่อจากนั้น ปีเตอร์มหาราช อาของเธอ ได้สั่งให้ครอบครัวย้ายจากมอสโก ไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก นี่หมายถึง การเปลี่ยนแปลง ไม่เพียงแต่สถานที่เท่านั้น แต่ยังรวมถึงสังคมด้วย และสิ่งนี้ ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่ออันนา เธอมีความสุขอย่างมาก กับความยิ่งใหญ่ของราชสำนัก และความฟุ่มเฟือยของสังคมชั้นสูง ซึ่งแตกต่างจากความเข้มงวด ที่แม่ของเธอชื่นชอบอย่างมาก

ในปี ค.ศ. 1710 พระเจ้าปีเตอร์มหาราช ทรงจัดเตรียมให้อันนาวัย 17 ปี อภิเษกสมรสกับเฟรดเดอริก วิลเลียม ดยุคแห่งคอร์แลนด์ ซึ่งมีอายุพอๆ กันกับเธอ งานแต่งงานของเธอ จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ตามความโน้มเอียงของเธอเอง ในวันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2253 และลุงของเธอ มอบสินสอด จำนวน 200,000 รูเบิลให้เธอ ในงานเลี้ยงหลังงานแต่งงาน คนแคระสองคน แสดงล้อเลียน โดยกระโดดออกจากพายขนาดมหึมา และเต้นรำบนโต๊ะ

คู่รักที่เพิ่งแต่งงานใหม่ ใช้เวลาหลายสัปดาห์ในรัสเซีย ก่อนที่จะเดินทางต่อที่ คอร์แลนด์ (ปัจจุบันคือลัตเวียตะวันตก) ห่างจากเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กเพียงยี่สิบไมล์ บนถนนสู่ คอร์แลนด์ เมื่อวันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2254 ดยุคเฟรดเดอริกสิ้นพระชนม์ สาเหตุของการเสียชีวิตไม่แน่ชัด มีสาเหตุหลายประการ มาจากอาการหนาวสั่น หรือผลของแอลกอฮอล์

หลังจากที่สามีของเธอเสียชีวิต อันนา ก็เดินทางต่อไปยังมิเทา (ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อเจลกาวา) เมืองหลวงของคอร์แลนด์ และปกครองจังหวัดนั้นมาเกือบยี่สิบปี ตั้งแต่ปี 1711 ถึง 1730 ในช่วงเวลานี้ เคานต์ปีเตอร์ เบสตูเชฟ ผู้อาศัยอยู่ในรัสเซีย เป็นที่ปรึกษาของเธอ (และบางครั้งก็เป็นคู่รัก) เธอไม่เคยแต่งงานใหม่ หลังจากสามีของเธอเสียชีวิต แต่ศัตรูของเธออ้างว่า เธอมีสัมพันธ์รักกับ ดยุคเอิร์นส์ โยฮันน์ ฟอน บีรอน ซึ่งเป็นข้าราชบริพารที่มีชื่อเสียง มานานหลายปี

ในปี 1730 ซาร์ปีเตอร์ที่ 2 (หลานชายของปีเตอร์มหาราชอาของอันนา) สิ้นพระชนม์โดยไม่มีบุตรตั้งแต่อายุยังน้อย การสิ้นพระชนม์ของพระองค์ ทำให้ราชวงศ์โรมานอฟ ซึ่งปกครองรัสเซียมาเป็นเวลากว่าหนึ่งศตวรรษ สูญสิ้นไป นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1613 มีผู้มีสิทธิชิงบัลลังก์ที่เป็นไปได้สี่คน ได้แก่ ธิดาทั้งสามที่ยังมีชีวิตอยู่ ของอีวานที่ 5 ได้แก่ แคทเธอรีน (เกิดปี 1691) และอันนาเอง (เกิดปี 1693) และ ปราสโคฟยา (เกิดปี 1694) และลูกสาวคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ของ ปีเตอร์มหาราช, เอลิซาเบธ (เกิดปี 1709)

อีวานที่ 5 เคยเป็นพี่ชายของปีเตอร์มหาราช และเป็นผู้ปกครองร่วมกับเขา และด้วยการคำนวณดังกล่าว ธิดาของเขา จึงอาจได้รับการพิจารณาว่า มีสิทธิเรียกร้องก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตาม หากมองจากมุมมองว่า ผู้สืบทอด ควรเป็นญาติที่ใกล้ที่สุด ของกษัตริย์องค์ล่าสุด ธิดาของปีเตอร์มหาราช ก็อยู่ใกล้บัลลังก์มากกว่า เพราะพวกเขา เป็นป้าของซาร์ซาร์ปีเตอร์ที่ 2 ที่สิ้นพระชนม์เมื่อเร็ว ๆ นี้ ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกมีมากขึ้น เพราะธิดาของปีเตอร์มหาราช เกิดมาจากการสมรส และได้รับการทำให้ถูกต้องตามกฎหมายในภายหลังโดยเขา หลังจากที่เขาได้แต่งงาน กับแม่ของพวกเขาอย่างเป็นทางการ แคทเธอรีนที่ 1 ซึ่งเคยเป็นสาวใช้ในบ้านของเขามาก่อน  ในทางกลับกัน ปราสโคเวีย ซัลตีโควา ภรรยาของ อีวาน วี เคยเป็นลูกสาวของขุนนาง และเป็นภรรยาและแม่ที่อุทิศตน นอกจากนี้ เธอยังเป็นผู้หญิงที่ได้รับความเคารพนับถืออย่างมาก จากคุณธรรมมากมายของเธอ ไม่น้อยไปกว่าความบริสุทธิ์ทางเพศของเธอ

ในที่สุด สภาองคมนตรีสูงสุดแห่งรัสเซีย ซึ่งนำโดยเจ้าชายดมิทรี โกลิทซิน ได้เลือกอันนา ลูกสาวคนที่สองของอีวานที่ 5 ให้เป็นจักรพรรดินีองค์ใหม่แห่งรัสเซีย เธอได้รับเลือกมากกว่าแคเธอรีนพี่สาวของเธอ แม้ว่าแคทเธอรีน จะอาศัยอยู่ในรัสเซีย ในขณะที่อันนาไม่ได้อยู่ก็ตาม มีเหตุผลบางประการสำหรับเรื่องนี้ อันนา เป็นหญิงม่ายที่ไม่มีบุตร และไม่มีอันตรายใด ๆ ที่ชาวต่างชาติที่ไม่รู้จัก เข้ามามีอำนาจในรัสเซีย เธอยังมีประสบการณ์ในการปกครองอยู่บ้าง เพราะเธอเคยบริหารดัชชีแห่งกูร์แลนด์ ของสามีผู้ล่วงลับมาเกือบสองทศวรรษแล้ว ในทางกลับกัน แคทเธอรีน แต่งงานกับดยุคแห่งเมคเลนบวร์ก-ชเวริน ตอนนี้ เธอถูกแยกจากเขา และอาศัยอยู่ในรัสเซีย ซึ่งในตัวเองก็น่าอับอาย และไม่ว่าสามีของเธอ จะอยู่หรือไม่อยู่ก็ตาม การดำรงอยู่ของเขา อาจทำให้เกิดปัญหา ในพิธีราชาภิเษกของเธอได้ การแทรกแซงของพระองค์ ในกิจการของรัฐ ในภายหลังไม่สามารถป้องกันได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแคทเธอรีน มีลูกสาวอยู่ข้างๆ เขา ในเหตุการณ์นั้น เนื่องจากเขาปกครอง เจ้าชายแห่งเชื้อสายโบราณ ที่มีประสบการณ์หลายปี เขาจึงไม่คล้อยตามคำแนะนำของสภา เหมือนเจ้าหญิงรัสเซีย นอกจากนี้ การที่แคทเธอรีน มีพระราชธิดาอยู่แล้ว จะทำให้มีการสืบราชบัลลังก์อย่างแน่นอน ซึ่งขุนนางอาจไม่ต้องการให้มี

สภาองคมนตรีสูงสุด ชอบดัชเชสแห่งคอร์แลนด์ ที่ไม่มีบุตรและเป็นม่าย พวกเขาหวังว่า เธอจะรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณเหล่าขุนนาง และยังคงเป็นหุ่นเชิดอย่างดีที่สุด และอ่อนไหวอย่างเลวร้ายที่สุด เพื่อให้แน่ใจในสิ่งนั้น สภาได้โน้มน้าวให้แอนนา ลงนามในคำประกาศ "เงื่อนไข" สำหรับการภาคยานุวัติของเธอ ซึ่งมีต้นแบบ มาจากแบบอย่างของสวีเดน ซึ่งระบุว่า อันนา จะต้องปกครองตามคำแนะนำของพวกเขา และไม่ได้รับอนุญาตให้ประกาศสงคราม เรียกร้องสันติภาพ กำหนดภาษีใหม่ หรือใช้รายได้ของรัฐ โดยไม่ได้รับความยินยอม หากไม่ได้รับความยินยอมจากสภา เธอไม่สามารถลงโทษขุนนาง โดยไม่มีการพิจารณาคดี มอบที่ดินหรือหมู่บ้าน แต่งตั้งเจ้าหน้าที่ระดับสูง หรือเลื่อนตำแหน่งใครก็ตาม (ชาวต่างชาติหรือรัสเซีย) ให้ดำรงตำแหน่งศาลได้

การพิจารณาของสภาเกิดขึ้น แม้ในขณะที่พระเจ้าปีเตอร์ที่ 2 สิ้นพระชนม์ด้วยไข้ทรพิษ ในช่วงฤดูหนาวปี 1729–30 เอกสาร "เงื่อนไข" ถูกนำเสนอต่ออันนาในเดือนมกราคม และเธอได้ลงนามในเอกสารเดียวกันนี้ ในวันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2273 ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เขาเสียชีวิต พิธีรับรอง จัดขึ้นที่เมืองหลวงของเธอ มิเทา ในคอร์แลนด์ (ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อเจลกาวา) จากนั้น เธอก็เดินทางต่อไปยังเมืองหลวงของรัสเซีย ในวันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2273 ไม่นาน หลังจากที่พระองค์เสด็จมาถึง จักรพรรดินีอันนา ทรงใช้สิทธิพิเศษ ที่จะยกเลิกสภาองคมนตรีของบรรพบุรุษ และทรงยุบร่างนั้น สภาองคมนตรีสูงสุด ซึ่งกำหนด "เงื่อนไข" ที่ยากลำบากเหล่านั้น ประกอบด้วยครอบครัวส่วนใหญ่ ของเจ้าชายดอลโกรูกิ และ กาลิทซิน ภายในเวลาไม่กี่วัน ฝ่ายอื่นก็ขึ้นศาล ซึ่งต่อต้านการครอบงำ ของทั้งสองตระกูลนี้ ในวันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2273 กลุ่มบุคคลในกลุ่มนี้ (จำนวนระหว่าง 150 ถึง 800 คน) มาถึงพระราชวัง และยื่นคำร้องต่อจักรพรรดินีให้ปฏิเสธ "เงื่อนไข" และเข้ารับตำแหน่งเผด็จการ ของบรรพบุรุษรุ่นก่อนๆ ในบรรดาผู้ที่กระตุ้นให้อันนาทำเช่นนั้น คือแคทเธอรีนพี่สาวของเธอ อันนา ปฏิเสธเอกสารเงื่อนไขอย่างถูกต้อง และเพื่อมาตรการที่ดี ได้ส่งผู้วางกรอบเอกสารบางส่วนไปที่โครง และคนอื่นๆ อีกหลายคนไปยังไซบีเรีย

จากนั้น เธอก็รับอำนาจเผด็จการ และปกครองเป็นกษัตริย์ แบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ในแบบเดียวกับบรรพบุรุษของเธอ ในคืนที่อันนา ทำลายเงื่อนไขต่างๆ แสงออโรร่าบอเรลิส ก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ทำให้ขอบฟ้า "ปรากฏขึ้นเป็นเลือด" ตามคำพูดของคนร่วมสมัยคนหนึ่ง ซึ่งคนทั่วไปมองว่าเป็นลางร้าย ว่ารัชสมัยของอันนาจะเป็นอย่างไร

อันนา มีจิตใจเข้มแข็งและแปลกประหลาด เป็นที่รู้จัก จากอารมณ์ขันที่โหดร้ายและหยาบคาย เธอบังคับเจ้าชายมิคาอิล อเล็กเซวิช โกลิทซิน ให้เป็นตัวตลกในราชสำนักของเธอ และให้เขาแต่งงานกับ อาฟโดตยา บูเชนิโนวา สาวใช้ชาวคาลมิค ที่ไม่สวยของเธอ เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองการอภิเษกสมรส จักรพรรดินี ทรงมีพระราชวังน้ำแข็งสูง 33 ฟุต และยาว 80 ฟุต สร้างขึ้นพร้อมกับเตียงน้ำแข็ง ขั้นบันได เก้าอี้ หน้าต่าง และแม้แต่ท่อนน้ำแข็งในเตาผิงน้ำแข็ง เจ้าชาย โกลิทซิน และเจ้าสาวของเขา ถูกวางไว้ในกรงบนยอดช้าง และแห่ไปตามถนน ไปยังสิ่งปลูกสร้างนี้ เพื่อใช้เวลาในคืนวันแต่งงานในวังน้ำแข็ง

แม้ว่าจะเป็นคืนที่หนาวจัดมากในฤดูหนาวก็ตาม จักรพรรดินีอันนา ทรงบอกให้ทั้งคู่ร่วมรักกัน และเก็บศพไว้ใกล้กัน หากพวกเขาไม่ต้องการแช่แข็งจนตาย ในที่สุด ทั้งคู่ก็รอดชีวิตมาได้ เมื่อสาวใช้แลกสร้อยคอมุกกับเสื้อคลุมหนังแกะ จากทหารยามคนหนึ่ง อันนา ในฐานะนักล่าผู้กระตือรือร้น มักจะเก็บปืนไรเฟิล ไว้ข้างหน้าต่างเสมอ เพื่อที่เธอจะได้ยิงนกออกไปได้ทุกเวลา เมื่อใดก็ตามที่เธอรู้สึกอยากล่าสัตว์

อันนา ยังคงรักษาความก้าวหน้าทางสถาปัตยกรรม อย่างฟุ่มเฟือย ในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เธอสร้างทางน้ำเสร็จ ซึ่งเริ่มก่อสร้างในสมัยพระเจ้าปีเตอร์มหาราช และเรียกร้องให้มีเรือเดินทะเล มาร่วมกับคลองใหม่นี้ และขยายกองทัพเรือต่อไป เอิร์นส์ โยฮันน์ ฟอน บีรอน คนรักของอันนา เป็นชาวเยอรมันบอลติก และเนื่องจากอิทธิพลของเขา ชาวเยอรมันบอลติก จึงได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานของรัฐ ทำให้เกิดความไม่พอใจ ต่อขุนนางเชื้อสายรัสเซีย แม้ว่านักประวัติศาสตร์ชาวอเมริกัน วอลเตอร์ มอสส์ จะเตือนว่าภาพลักษณ์ที่ได้รับความนิยมของบิโรนอฟชินา เป็นหนึ่งในการครอบงำรัสเซีย ของเยอรมันบอลติก โดยรวมนั้นเกินความจริง

อันนา ก่อตั้งคณะนักเรียนนายร้อย ในปี พ.ศ. 2274 หนึ่งปีหลังจากขึ้นครองบัลลังก์ นักเรียนนายร้อย เป็นกลุ่มเด็กหนุ่ม ที่เริ่มต้นเมื่ออายุแปดขวบ ที่ได้รับการฝึกฝนให้เป็นทหาร ประกอบด้วยโปรแกรมการฝึกอบรมที่เข้มงวดมาก ซึ่งรวมถึงการศึกษาทั้งหมดที่จำเป็น สำหรับบุคคลที่จะดำรงตำแหน่งสำคัญในกองทัพ เมื่อเวลาผ่านไป โปรแกรมนี้ได้รับการปรับปรุง โดยจักรพรรดิและจักรพรรดินีองค์อื่นๆ เช่น แคทเธอรีนมหาราช สิ่งเหล่านี้ เริ่มรวมศิลปะและวิทยาศาสตร์ ไว้ในการศึกษาของนักเรียนนายร้อย ควบคู่ไปกับการศึกษาหัวข้อทางการทหาร ที่เป็นที่ยอมรับ

อันนายังคงให้ทุนแก่ สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งรัสเซีย ซึ่งเริ่มโดยพระเจ้าปีเตอร์มหาราช โรงเรียนนี้ได้รับการออกแบบ เพื่อส่งเสริมวิทยาศาสตร์ในรัสเซีย เพื่อช่วยให้ประเทศ ก้าวไปสู่ระดับประเทศตะวันตกในยุคนั้น วิชาที่สอน บางวิชาเป็นวิชาคณิตศาสตร์ ดาราศาสตร์ และพฤกษศาสตร์ สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งรัสเซีย ยังรับผิดชอบการสำรวจหลายครั้ง ตัวอย่างที่โดดเด่น คือการสำรวจทะเลแบริ่ง ในขณะที่พยายามตรวจสอบว่า อเมริกาและเอเชีย เชื่อมโยงถึงจุดหนึ่งแล้ว ไซบีเรียและผู้คนในนั้น ก็ได้รับการศึกษาด้วย การศึกษาเหล่านี้ มีการอ้างอิงเป็นเวลานาน หลังจากที่คณะสำรวจกลับจากไซบีเรีย สถาบันได้รับการแทรกแซงจากบุคคลภายนอก บ่อยครั้ง ที่รัฐบาลและคริสตจักร จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเงินทุนและการทดลอง โดยปรับเปลี่ยน ข้อมูลให้ตรงกับมุมมองของตน โรงเรียนวิทยาศาสตร์แห่งนี้มีขนาดเล็กมาก มีนักเรียนในมหาวิทยาลัยไม่เกิน 12 คน และโรงเรียนมัธยมศึกษาไม่ถึงร้อยคน ถึงกระนั้น นี่เป็นก้าวสำคัญสำหรับการศึกษาในรัสเซีย ครูและอาจารย์จำนวนมาก นำเข้ามาจากประเทศเยอรมนี นำมุมมองแบบตะวันตก มาสู่การสอนที่นักเรียนได้รับ นักเรียนบางคน สอนโดยอาจารย์ชาวเยอรมันเหล่านี้ ในเวลาต่อมา กลายเป็นที่ปรึกษาหรือครู ให้กับผู้นำในอนาคต เช่น อาโดดูรอฟ ครูสอนพิเศษของแคทเธอรีนมหาราช ในระหว่างรัชสมัยของแอนนา

สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งรัสเซีย เริ่มรวมศิลปะไว้ในโครงการ เนื่องจากยังไม่มีโรงเรียนสำหรับศิลปะ และจักรพรรดินี ทรงเป็นผู้สนับสนุนศิลปะอย่างมั่นคง มีการเพิ่มโรงละคร สถาปัตยกรรม งานแกะสลัก และสื่อสารมวลชนเข้าไปในหลักสูตรแล้ว ในช่วงเวลานี้เอง ที่เป็นรากฐานของบัลเลต์รัสเซีย ที่มีชื่อเสียงระดับโลกในปัจจุบัน

อันนา ปลุกสำนักงานลับสืบสวนสอบสวนขึ้นมาอีกครั้ง โดยมีวัตถุประสงค์ เพื่อลงโทษผู้ที่ถูกตัดสินว่ามีความผิด ในข้อหาก่ออาชญากรรมทางการเมือง แม้ว่าบางคดี อาจเกิดขึ้นเป็นครั้งคราว ซึ่งไม่มีลักษณะทางการเมืองก็ตาม มีข่าวลือ ตั้งแต่รัชสมัยของอันนาว่า บีรอน เป็นผู้มีอำนาจ เบื้องหลังสำนักงานลับแห่งการสืบสวน ทั้งที่จริงๆ แล้ว สำนักงานลับแห่งนี้ อยู่ภายใต้การดูแลของวุฒิสมาชิก อูชาคอฟ การลงโทษ ผู้ถูกตัดสินลงโทษ มักจะเจ็บปวดและน่าขยะแขยงมาก ตัวอย่างเช่น บางคนที่คาดว่า จะวางแผนต่อต้านรัฐบาล จะถูกกรีดจมูก นอกเหนือจากการถูกทุบตีด้วยหมัด ทางการรัสเซีย ระบุรายชื่อชาวรัสเซียทั้งหมดประมาณ 20,000 คน รวมถึงขุนนางพื้นเมือง ที่ตกเป็นเหยื่อของตำรวจ ของบีรอนและอันนา

รัฐบาล ภายใต้การนำของอันนา ได้ก่อตั้งสำนักงาน เพื่อกิจการผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใสใหม่ ในปี ค.ศ. 1740 เพื่อขยายการเปลี่ยนใจเลื่อมใส ไปสู่นิกายออร์โธดอกซ์ สำนักงาน ซึ่งตั้งอยู่ในอาราม โบโกโรดิตสกี้ ในคาซาน มีเจ้าหน้าที่ประจำอยู่โดยพระภิกษุ และได้รับความช่วยเหลือจากหน่วยงานของรัฐ ภายใต้กฤษฎีกาของจักรพรรดินี พวกเขาเป็นประธาน ภายใต้การเพิ่มขึ้นอย่างมาก ของผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใส โดยที่ผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใส ได้รับสินค้าและเงินสด เพื่อแลกกับ "รางวัลสำหรับการรับบัพติศมา" อย่างไรก็ตาม การข่มขู่และความรุนแรง ก็มีบทบาทในการเปลี่ยนใจเลื่อมใสเช่นกัน คำร้องของ ชูวัช อธิบายว่า นักบวช "ทุบตีพวกเขาอย่างไร้ความปราณี และให้บัพติศมาพวกเขา โดยขัดกับความประสงค์ของพวกเขา" นอกจากนี้มัสยิดหลายร้อยแห่ง ยังถูกทำลายอีกด้วย ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1750 มีผู้นับถือศาสนาและมุสลิมมากกว่า 400,000 คน เปลี่ยนใจเลื่อมใส

อันนา มอบสิทธิพิเศษมากมายให้กับขุนนาง ในปี ค.ศ. 1730 พระองค์ทรงให้ยกเลิกกฎหมาย ว่าด้วยการรับบุตรบุญธรรม ของพระเจ้าปีเตอร์มหาราช ซึ่งห้ามไม่ให้มีการแบ่งมรดกระหว่างทายาท ตั้งแต่ปี 1731 เป็นต้นมา เจ้าของบ้าน ต้องรับผิดชอบภาษีทาสของตน ซึ่งส่งผลให้ทาสทางเศรษฐกิจของตนเข้มงวดยิ่งขึ้น ในปี ค.ศ. 1736 อายุของขุนนาง ที่จะเริ่มรับราชการภาคบังคับ เปลี่ยนเป็น 20 ปี โดยมีเวลารับราชการ 25 ปี อันนาและรัฐบาลของเธอ ยังระบุด้วยว่า หากครอบครัวหนึ่ง มีลูกชายมากกว่าหนึ่งคน ตอนนี้คนๆ หนึ่ง ก็สามารถอยู่ข้างหลัง เพื่อบริหารมรดกของครอบครัวได้

ความเป็นตะวันตก ยังคงดำเนินต่อไป หลังจากการครองราชย์ ของพระเจ้าปีเตอร์มหาราช ในด้านวัฒนธรรมตะวันตกที่โดดเด่น เช่น สถาบันวิทยาศาสตร์ การศึกษาของนักเรียนนายร้อย และวัฒนธรรมของจักรวรรดิ รวมทั้งการละครและโอเปร่า แม้ว่า จะไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงแบบตะวันตกอย่างรวดเร็ว ภายใต้รัชสมัยของลุงปีเตอร์ แต่ก็เห็นได้ชัดว่า วัฒนธรรมการขยายความรู้ ยังคงดำเนินต่อไป ในช่วงการปกครองของอันนา และส่งผลกระทบต่อชนชั้นสูงเป็นส่วนใหญ่ เป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่า ความสำเร็จในยุคตะวันตกนี้ เกิดจากความพยายามของขุนนางชั้นสูง ในราชสำนักชาวเยอรมัน ผลกระทบของชาวต่างชาติ ถูกมองทั้งเชิงบวกและเชิงลบ

รัชสมัยของอันนา แตกต่างจากผู้ปกครองจักรวรรดิรัสเซียคนอื่นๆ ในแง่หนึ่ง ราชสำนักของเธอ เกือบทั้งหมดประกอบด้วยชาวต่างชาติ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวเยอรมัน ผู้สังเกตการณ์บางคนแย้งว่า นักประวัติศาสตร์ แยกการปกครองของเธอ ออกจากประวัติศาสตร์รัสเซีย เนื่องจากมีอคติระยะยาวต่อชาวเยอรมัน ซึ่งดูเหมือนว่า อันนา จะมีความเห็นอกเห็นใจต่อพวกเขา

มีการกล่าวถึงชาวเยอรมันมากมาย ตลอดรัชสมัยของแอนนา ตัวอย่างเช่น เธอมักจะมอบตำแหน่งการปกครองในคณะรัฐมนตรี และตำแหน่งการตัดสินใจที่สำคัญอื่นๆ ให้พวกเขา นี่เป็นเพราะเธอ ไม่ค่อยไว้วางใจชาวรัสเซียมากนัก เป็นเพราะอิทธิพลอันแข็งแกร่งของเยอรมัน ในรัฐบาลนี้ ทำให้ชาวรัสเซียจำนวนมาก ไม่พอใจพวกเขา

โรงเรียนโรงละครอิมพีเรียล หรือที่รู้จักในชื่อ สถาบันบัลเลต์รัสเซียวากาโนวา หลังปี 1957 ก่อตั้งขึ้น ในรัชสมัยของอันนา เมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม ค.ศ. 1738 เป็นโรงเรียนบัลเล่ต์แห่งแรกในรัสเซีย และเป็นแห่งที่สองในโลก โรงเรียนก่อตั้งขึ้น โดยความคิดริเริ่มของปรมาจารย์บัลเล่ต์ชาวฝรั่งเศส และอาจารย์ ฌ็อง-บัปติสต์ ล็องเด

ระหว่างรัชสมัยของอันนา รัสเซีย เข้าไปพัวพันกับความขัดแย้งสำคัญ 2 ประการ ได้แก่ สงครามสืบราชบัลลังก์โปแลนด์ (ค.ศ. 1733–1735) และสงครามตุรกีอีกครั้งหนึ่ง ในอดีต รัสเซียทำงานร่วมกับออสเตรีย เพื่อสนับสนุนออกุสตุส พระราชโอรสในออกัสตัสที่ 2 ต่อต้านการลงสมัครรับเลือกตั้ง ของสตานิสลาฟ เลชชินสกี ซึ่งขึ้นอยู่กับฝรั่งเศส และเป็นมิตรกับสวีเดน และออตโตมาน อย่างไรก็ตาม การมีส่วนร่วมของรัสเซียกับความขัดแย้ง สิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว และสงครามรัสเซีย-ตุรกี (ค.ศ. 1735–1739) ก็มีความสำคัญมากกว่ามาก

ในปี ค.ศ. 1732 นาเดอร์ ชาห์ ได้บังคับรัสเซีย คืนดินแดนในเปอร์เซียแผ่นดินใหญ่ ทางตอนเหนือที่ถูกยึดไปในช่วงสงครามรัสเซีย-เปอร์เซีย ของพระเจ้าปีเตอร์มหาราช นอกจากนี้ สนธิสัญญาเรชต์ ยังอนุญาตให้เป็นพันธมิตร ต่อต้านจักรวรรดิออตโตมัน ซึ่งเป็นศัตรูร่วมกัน และไม่ว่าในกรณีใด จังหวัดของเชอร์วาน กิลัน และมาซันเดอรัน ก็เป็นแหล่งระบายสุทธิ ในคลังสมบัติของจักรวรรดิ ตลอดการยึดครองของพวกเขา สามปีต่อมา ในปี พ.ศ. 2278 ตามสนธิสัญญากันจา ดินแดนส่วนที่เหลือ ที่ยึดมามากกว่าหนึ่งทศวรรษก่อนหน้านี้จากเปอร์เซีย ในคอเคซัสเหนือ และคอเคซัสใต้ ก็ถูกส่งคืนเช่นกัน

การทำสงครามกับพวกเติร์ก ใช้เวลาสี่ปีครึ่ง ทหารหนึ่งแสนคน และเงินหลายล้านรูเบิล ภาระของสงคราม ทำให้เกิดความเครียดอย่างมาก ต่อประชาชนรัสเซีย และมีเพียงรัสเซียเท่านั้น ที่ได้เมืองอะซอฟและเมืองต่างๆ อย่างไรก็ตาม ผลกระทบของมัน ยิ่งใหญ่กว่าที่ปรากฏครั้งแรก นโยบายการขยายพื้นที่ทางใต้ของออสเตอร์มัน มีชัยเหนือสนธิสัญญาสันติภาพพรูธ ในปี ค.ศ. 1711 ซึ่งลงนามโดยพระเจ้าปีเตอร์มหาราช มึนนิช ได้ให้การรณรงค์ต่อต้านตุรกีครั้งแรกแก่รัสเซีย ซึ่งไม่ได้จบลงด้วยภัยพิบัติย่อยยับ และทำให้ภาพลวงตา ของการอยู่ยงคงกระพันของออตโตมันหายไป เขายังแสดงให้เห็นอีกว่า ทหารราบของรัสเซียสามารถเอาชนะสปาฮีได้เป็นสองเท่า กองทัพตาตาร์ในแหลมไครเมีย ถูกกำจัดสิ้นแล้ว สัญญาณของรัสเซีย และความสำเร็จที่ไม่คาดคิด ได้เพิ่มชื่อเสียงในยุโรปอย่างมาก นอกจากนี้ รัสเซีย ยังได้สถาปนารัฐในอารักขาเหนือข่านแห่งคีร์กีซ โดยส่งเจ้าหน้าที่ ไปช่วยเหลือการพิชิตคิวาในช่วงสั้นๆ ของเขา

สถานทูตจีนสองแห่ง ประจำราชสำนักของอันนา ครั้งแรกที่มอสโกในปี พ.ศ. 2274 จากนั้นที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กในปีถัดมา เป็นสถานทูตจีนเพียงแห่งเดียว ที่ส่งไปยังยุโรป ตลอดศตวรรษที่ 18 สถานทูตเหล่านี้ มีความพิเศษตรงที่เป็นตัวแทนของโอกาสเดียว ที่เจ้าหน้าที่ของจักรวรรดิจีน คุกเข่าต่อหน้าผู้ปกครองต่างชาติ

หลังจากเป็นม่ายเพียงไม่กี่สัปดาห์ หลังงานแต่งงานของเธอ อันนา ก็ไม่เคยแต่งงานใหม่เลย ในฐานะจักรพรรดินีแห่งรัสเซีย เธอมีความสุขกับอำนาจที่เธอครอบครอง เหนือผู้ชายทุกคน และอาจคิดว่า การแต่งงาน จะบ่อนทำลายอำนาจและตำแหน่งของเธอ อย่างไรก็ตาม รัชสมัยของอันนามักเรียกกันว่า "ยุคแห่งบีรอน" (Bironovschina) ตามชื่อเอิร์นส์ โยฮันน์ บีรอน ผู้เป็นที่รักชาวเยอรมันของเธอ นักประวัติศาสตร์เห็นพ้องกันว่า บีรอน ไม่เพียงแต่มีอิทธิพลอย่างมาก ต่อนโยบายภายในประเทศและต่างประเทศ ของอันนาเท่านั้น แต่บางครั้งเขายังใช้อำนาจ โดยไม่ได้อ้างอิงถึงจักรพรรดินีอีกด้วย อันนาหลงใหลในเสน่ห์ส่วนตัวของบีรอน และเขาพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า เป็นเพื่อนที่ดีของเธอ แต่ชื่อของเขา ก็มีความหมายเหมือนกัน กับความโหดร้ายและความหวาดกลัว ในการรับรู้ของสาธารณชน คุณสมบัติเชิงลบเหล่านี้ กลายเป็นจุดเด่นของการครองราชย์ของแอนนา

เมื่อสุขภาพของเธอแย่ลง อันนา จึงประกาศให้หลานชายของเธอ อีวานที่ 6 เป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง และแต่งตั้งบีรอน เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ นี่เป็นความพยายาม ที่จะรักษาเชื้อสายของบิดาของเธอ อีวานที่ 5 และกีดกันผู้สืบเชื้อสายของปีเตอร์มหาราช จากการสืบทอดบัลลังก์ มีบันทึกว่า เธอมีแผลในไต และเธอยังคงมีอาการเกาต์อีก เมื่ออาการของเธอแย่ลง สุขภาพของเธอก็เริ่มแย่ลง

อันนาสิ้นพระชนม์ ในวันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2283 ขณะอายุ 47 ปี ด้วยนิ่วในไต ซึ่งทำให้การสิ้นพระชนม์อย่างช้าๆ และเจ็บปวด ถ้อยคำสุดท้ายของซาร์เน้นไปที่บีรอน ตอนนั้น อีวานที่ 6 ยังเป็นทารกอายุเพียงสองเดือนเท่านั้น และ แอนนา ลีโอโปลดอฟนา ผู้เป็นแม่ของเขา เป็นที่รังเกียจ เพราะที่ปรึกษา และความสัมพันธ์ชาวเยอรมันของเธอ ผลที่ตามมาก็คือ ไม่นาน หลังจากการเสียชีวิตของอันนา เอลิซาเบธ เปตรอฟนา ธิดาที่ถูกต้องตามกฎหมายของปีเตอร์มหาราช สามารถได้รับความโปรดปรานจากประชาชน ขังอีวานที่ 6 ไว้ในคุกใต้ดิน และเนรเทศแม่ของเขา อันนา ถูกฝังในอีกสามเดือนต่อมา ในวันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2284 ทิ้งความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคตของรัสเซีย ไว้เบื้องหลัง

ในโลกตะวันตก รัชสมัยของอันนาถูกมองว่า เป็นการต่อเนื่อง ของการเปลี่ยนแปลงจากวิถีมัสโกวีแบบเก่า ไปสู่ราชสำนักยุโรป ที่พระเจ้าปีเตอร์มหาราชจินตนาการไว้ รัฐบาลของเธอ โดยรวมมีความรอบคอบ เป็นประโยชน์ และน่ายกย่องด้วยซ้ำ แต่มันก็รุนแรงอย่างไม่ต้องสงสัย และในที่สุด ก็ไม่เป็นที่นิยมในระดับสากล ภายในรัสเซีย รัชสมัยของอันนามักถูกเรียกว่า "ยุคมืด" ปัญหาเกี่ยวกับการครองราชย์ของเธอเกิดขึ้น จากข้อบกพร่องด้านบุคลิกภาพของเธอ แม้จะพิจารณาถึงความจำเป็น ของผู้ปกครองรัสเซีย เพื่อหลีกเลี่ยงการแสดงความอ่อนแอ การปกครองของอันนา ยังเกี่ยวข้องกับการกระทำที่น่าสงสัยต่อราษฎรของเธอ

เป็นที่ทราบกันดีว่า เธอชอบล่าสัตว์จากหน้าต่างพระราชวัง และหลายครั้ง ก็เคยสร้างความอับอายให้กับผู้พิการด้วย ปัญหาความเป็นทาส ชาวนาและทาสชนชั้นต่ำ การเก็บภาษี ความไม่ซื่อสัตย์ และการปกครองด้วยความหวาดกลัวอย่างต่อเนื่อง ยังคงมีอยู่ในรัสเซีย ระหว่างการปกครองของเธอ อาณาจักรของเธอ ได้รับการอธิบายโดยเลฟอร์ต รัฐมนตรีชาวแซ็กซอนว่า "เปรียบได้กับเรือที่ถูกพายุคุกคาม ซึ่งควบคุมโดยนักบิน และลูกเรือที่เมาหรือหลับอยู่ โดยไม่มีอนาคต ที่สำคัญ การทำสงครามของอันนากับตุรกี ปัญหาทางเศรษฐกิจ และการสมรู้ร่วมคิด ที่เกี่ยวข้องกับการขึ้นครองราชย์ของเธอ ล้วนนำมาซึ่งแสงสว่าง อันเป็นลางร้าย ของการครองราชย์ของจักรพรรดินี พระองค์ทรงฟื้นฟูราชสำนักในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก และนำบรรยากาศทางการเมืองของรัสเซียกลับสู่ที่ ซึ่งพระเจ้าปีเตอร์มหาราชทรงตั้งใจไว้ และความยิ่งใหญ่ของมันแทบจะไม่มีใครเทียบได้ ในยุโรปหรือเอเชีย แต่ชีวิตในราชสำนักอันฟุ่มเฟือยดังกล่าว ถูกบดบังด้วยผู้คนหลายพันคน คนถูกฆ่าตายในสงคราม