ตำนาน อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย 🙏🙏🙏

คำว่า ภูเรือ ตั้งชื่อตามภูเขา ชื่อเดิมเรียกว่า ภูทุ่ง หากมองจากอำเภอท่าลี่ จังหวัดเลย จะมีลักษณะเหมือนเรือแล่นอยู่ในมหาสมุทร จึงเรียกว่า “ภูเรือ” แต่อีกนัยหนึ่งเล่ากันว่า สมัยก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 มีเครื่องบิน มาตกที่บริเวณภูทุ่ง จึงได้เรียกกันว่า “ ภูเรือ ”

ก่อนที่จะเป็นอำเภอภูเรือ เดิมเป็นพื้นที่เขตการปกครองของสามอำเภอ คือ อำเภอเมืองเลย อำเภอด่านซ้าย อำเภอท่าลี่ จังหวัดเลย เมื่อ พ.ศ. 2511 กระทรวงมหาดไทยได้พิจารณาเห็นว่า เขตการปกครองของอำเภอเมืองเลย อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย มีพื้นที่กว้างขวางมาก ซึ่งเป็นปัญหาและอุปสรรค ต่อการปกครอง ดูแลทุกข์สุขของราษฎรได้ทั่วถึง จึงได้แยกตำบลท่าศาลา อำเภอเมืองเลย ตำบลหนองบัว ตำบลร่องจิก ตำบลปลาบ่า อำเภอด่านซ้ายรวม 4 ตำบล เข้าเป็นเขตการปกครองเดียวกัน โดยประกาศตั้งเป็นกิ่งอำเภอภูเรือ ขึ้นกับเขตการปกครอง ของอำเภอด่านซ้าย เมื่อ พ.ศ. 2511 และได้ประกาศยกฐานะขึ้นเป็นอำเภอ ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย ลงวันที่ 28 มีนาคม 2517 ปัจจุบันอำเภอภูเรือ แบ่งเขตการปกครองท้องที่ เป็น 6 ตำบล 47 หมู่บ้าน คำขวัญประจำอำเภอ “ เมืองแห่งทะเลภูเขา สุดหนาวในสยาม ดอกไม้งามสามฤดู

ต้นไม้ประจำอำเภอคือ ต้นสน สินค้าประจำอำเภอได้แก่ ข้าวโพดตักหงาย, ขิง, กระชายดำแปรรูป,น้ำเฟรชชั่นฟรุต(กระทกรก), ไวน์มะขามป้อม, ไวน์กระชายดำ, ไวน์ชาโต้เดอะเลย และขนมนางเล็ด สินค้าประจำตำบล (หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์)

1. ตำบลหนองบัว คือ น้ำเฟรชชั่นฟรุต ( กระทกรก ) ไวน์มะขามป้อม
2. ตำบลสานตม คือ ไวน์กระชายดำ
3. ตำบลร่องจิก คือ ไวน์ชาโต้เดอะเลย
4. ตำบลปลาบ่า คือ ขนมนางเล็ด
5. ตำบลลาดค่าง คือ กระชายดำแปรรูป
6. ตำบลท่าศาลา คือ ขนมนางเล็ด ระยะทางจากอำเภอไปจังหวัดเลย ระยะทางประมาณ 50กิโลเมตร ตามทางหลวงแผ่นดิน หมายเลข 203

นอกจากจะเต็มไปด้วยความงามตามธรรมชาติแล้ว ภูเรือ ยังมีตำนานพื้นบ้าน เล่าสืบกันมานมนานว่า  สมัยก่อนภูเรือ เป็นเมืองที่ชาวบ้านเรียกกันว่าภูทุ่ง เจ้าเมืองภูทุ่ง มีเจ้าเมืองภูครั่งเป็นพระสหายสนิท เจ้าเมืองภูทุ่งมีโอรส ในขณะที่เจ้าเมืองภูครั่ง มีธิดาสาวสวยองค์หนึ่ง มีพระสิริโฉมงดงามมาก ด้วยเหตุนี้ นางจึงเป็นที่ปรารถนาของบรรดาชายหนุ่ม ของหัวเมืองแถบนั้น แต่ละคน ต่างก็มุ่งมั่นที่จะครอบครองหัวใจของสาวงาม แม้จะมีหนุ่มต่างเมืองมาหมายปอง อยากจะได้นางเป็นคู่ครอง อย่างไรก็ตามแต่ เจ้าเมืองภูคั่ง ได้หมั้นหมายธิดาของตน ให้แก่ราชบุตร ของเจ้าผู้ครองนครภูทุ่ง ไว้แต่เยาว์วัย แต่ธิดาแสนสวย ของเจ้าเมืองภูคั่ง ไม่ได้ทราบถึงเรื่องการหมั่นหมายนั้นเลย นางจึงไปผูกสมัครรักใคร่ กับชายหนุ่มพเนจรคนหนึ่ง แต่โดยแท้จริงแล้ว หนุ่มพเนจรคนนั้น คือรัชทายาท ของนครนครหนึ่ง ปลอมแปลงตัวมา เพื่อหาทางพิชิตใจของสาวงาม ธิดาเจ้าเมืองภูคั่ง

ทางด้านราชบุตรของเจ้าเมือง ผู้ซึ่งเป็นคู่หมั้นของธิดาสาว เจ้าเมืองภูคั่งนั้น เมื่อถึงกำหนดนัดหมาย

ราชบุตรคู่หมั้นพร้อมด้วยบริวาร ก็ยกขันหมากขบวนใหญ่โต มี ช้าง ม้า โค กระบือ และทรัพย์สินเงินทองจำนวนมาก ไปยังเมืองภูคั่ง เพื่อจะไปประกอบพิธีแต่งงาน ให้เอิกเกริกสมเกียรติ ตามที่ได้ตกลงกันไว้ ระหว่างเจ้าเมืองทั้งสอง

เมื่อขบวนขันหมาก ยกมาถึงบริเวณบ้านเมืองภูคั่ง ก็ได้ข่าวว่า ธิดาสาวเจ้าเมืองภูคั่ง ไปมีสัมพันธ์สวาทกับชายอื่น จนตั้งครรภ์เสียแล้ว ราชบุตรจึงมีแต่ความผิดหวัง ขบวนขันหมากที่ยกไป จึงเป็นขบวนขันหมากร้าง จึงจำข่มใจ ยกขบวนขันหมาก กลับไปยังบ้านเมืองของตน ระหว่างการยกขบวนขันหมากเดินทางกลับ ราชบุตรเกิดความอับอาย เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา จึงเกิดบันดาลโทสะ จึงชักพระขรรค์คู่มือ ออกมาฟาดฟันขันหมากเป็นพัลวัน แล้ววิ่งแหวกขบวนขันหมาก หนีเข้าไปในป่า บรรดาญาติมิตร เมื่อหายตกตะลึงแล้ว จึงพากันทิ้งขันหมาก แล้วออกติดตามราชบุตร และปล่อยช้าง ม้า วัวควาย ไว้ตามลำพังอย่างไม่ใยดี สิ่งต่างๆ ดังกล่าว ต่อมา ได้กลายเป็นหินไปหมด ซึ่งมีประจักษ์อยู่บนภูเรือ

ทางเจ้าเมืองภูคั่ง ได้แต่บังเกิดความเศร้าเสียใจ ในเหตุการณ์อันไม่ดีงามที่เกิดขึ้น ในที่สุดก็สิ้นชีวิตลง เพราะความตรอมใจ แล้วเมืองภูคั่งก็สาบสูญไป แต่เชื่อว่า ดวงวิญญาณของเจ้าเมืองภูคั่ง ยังคงวนเวียนรักษาเมืองอยู่จนบัดนี้

และถ้าหากใครไปเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ได้ยิน ที่บริเวณภูเรือ อาจจะกริ้วอย่างหนัก จนถึงกับบันดาลให้เกิดพายุฝน และฟ้าผ่าลงมา ถึงแก่อันตรายได้

ภูเรือ มีความวิจิตรตระการตา หลายอย่างหลายประการ ก่อนจะวกเข้าสู่หัวเรือ จะมีหินใหญ่ตั้งอยู่เป็นรูปศิวลึงค์ แล้วก็ถึงหัวเรือ นอกจากจะดูเหมือนหัวเรือแล้ว ในบริเวณนั้น ยังมีก้านสมอ เป็นหินกลมกลึงตามธรรมชาติ บริเวณนั้นกว้างขวาง อากาศเย็นสบาย มองลงไปยังพื้นล่าง จะเห็นต้นไม้ขนาดใหญ่เล็กลงเหลือเพียงต้นนิดเดียว รอบกายต่ำลงไป จะหมอกเมฆลอยอยู่ เหมือนกับเมืองในหมอก นั่นคือความงามตามธรรมชาติของภูเรือ ซึ่งมีตำนานรักผิดหวัง เป็นตำนานของอำเภอ

แหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ อุทยานแห่งชาติภูเรือ มีพื้นที่ครอบคลุมท้องที่อำเภอภูเรือและอำเภอท่าลี่ จังหวัดเลย อาณาเขตด้านทิศเหนืออยู่ติดกับประเทศลาว รูปพรรณสันฐานของภูเรือมีรูปร่างลักษณะเหมือนเรือใหญ่บนยอดดอยสูงเป็นภูผาสีสันสะดุดตาหินบางก้อนมีลักษณะเหมือนถูกปั้นแต่งไว้ ชาวบ้านเรียกว่า “กว้านสมอ” โดยรอบๆ จะเห็นยอดดอยเป็นขุนเขาน้อยใหญ่ใกล้เคียงเป็นฝ้าขาวด้วยละอองน้ำ หมอก ปกคลุมไว้ท่ามกลางป่าอันอุดมสมบูรณ์ มีเนื้อที่ประมาณ 120.84 ตารางกิโลเมตร ในปี

พ.ศ. 2519 อธิบดีกรมป่าไม้ เดินทางมาราชการที่อุทยานแห่งชาติภูกระดึง นายสุจินต์ เพชรดี ปลัดจังหวัดเลย ได้ให้ความเห็นว่า ควรส่งเสริมป่าภูเรือ ให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวของจังหวัด จากนั้นจังหวัดเลย จึงให้ทางอำเภอภูเรือ สำรวจพื้นที่ป่าภูเรือ ซึ่งอำเภอภูเรือ ได้รายงานถึงจังหวัดเลยว่า พื้นที่ป่าภูเรือ มีทรัพยากรธรรมชาติที่สวยงามสำคัญหลายแห่ง เช่น ป่าไม้ น้ำตก ทิวทัศน์ เหมาะที่จะจัดตั้งเป็นอุทยานแห่งชาติได้ กองอุทยานแห่งชาติ กรมป่าไม้ จึงได้ให้เจ้าหน้าที่ ไปทำการสำรวจหาข้อมูลเบื้องต้น ของป่าภูเรือ ท้องที่อำเภอภูเรือและอำเภอท่าลี่ จังหวัดเลย ปรากฏว่า ป่าแห่งนี้ อยู่ในเขตป่าหมายเลข 23 ตามมติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน 2506 ให้รักษาไว้ให้เป็นป่าถาวรของชาติ

พื้นที่ป่าภูเรือประกอบด้วยทิวเขาสูง สลับซับซ้อน เรียงรายเป็นรูปต่างๆ น่าพิศวง สลับกับที่ราบเป็นบางส่วน สาเหตุที่ขนานนามว่า “ภูเรือ” เพราะมีภูเขาลูกหนึ่ง มีชะโงกผายื่นออกมา ดูคล้ายสำเภาใหญ่ และที่ราบบนยอดเขา มีลักษณะคล้ายท้องเรือ ตลอดจนมีธรรมชาติ และทิวทัศน์ที่สวยงาม เหมาะสมที่จะจัดตั้งเป็นอุทยานแห่งชาติ กองอุทยานแห่งชาติ กรมป่าไม้ ได้นำเสนอคณะกรรมการอุทยานแห่งชาติ ซึ่งมีมติในการประชุมเมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2521 เห็นชอบ ให้กำหนดพื้นที่ป่าดังกล่าว เป็นอุทยานแห่งชาติ โดยได้มีพระราชกฤษฎีกา กำหนดบริเวณที่ดินป่าภูเรือ ในท้องที่ตำบลอาฮี ตำบลท่าลี่ อำเภอท่าลี่ และตำบลลาดค่าง ตำบลหนองบัว ตำบลร่องจิก อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย ให้เป็นอุทยานแห่งชาติ ซึ่งประกาศไว้ในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 96 ตอนที่ 124 ลงวันที่ 26 กรกฎาคม 2522