'แฟตแมน' ระเบิดที่มีอำนาจทำลายล้างมากที่สุดในประวัติศาสตร์

Fat Man (แฟตแมน หรือ มาร์กทรี)
เป็นชื่อรหัสของระเบิดปรมาณูที่ถูกจุดชนวนที่เมืองนางาซากิ ประเทศญี่ปุ่น
เมื่อวันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2488 ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง
เป็นหนึ่งในสองอาวุธนิวเคลียร์ที่สหรัฐฯ นำไปใช้ต่อสู้กับญี่ปุ่นเมื่อสิ้นสุดสงคราม
Fat Man ได้รับการพัฒนาภายใต้โครงการแมนฮัตตัน
เป็นระเบิดที่ใช้แกนกลางของพลูโทเนียม-239
ที่ล้อมรอบด้วยวัตถุระเบิดทั่วไปเพื่อกระตุ้นการบีบอัด
ที่รวดเร็วและสมมาตร ซึ่งนำไปสู่ปฏิกิริยาลูกโซ่นิวเคลียร์

 
ระเบิดดังกล่าวถูกส่งโดยเครื่องบินทิ้งระเบิด B-29 ชื่อบ็อคสการ์
และเมื่อเกิดการระเบิด ทำให้เกิดความเสียหายและทำลายล้างในวงกว้าง
ในเมืองนางาซากิ ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนมากและสร้างความเสียหาย
ให้กับเมืองอย่างใหญ่หลวง จำนวนผู้เสียชีวิตที่แน่นอนจากการระเบิดนั้น
เป็นเรื่องที่ท้าทายในการระบุให้แน่ชัด เนื่องจากผลกระทบที่เกิดขึ้นในทันที
และในระยะยาวของรังสี แต่การประมาณว่ามีผู้เสียชีวิตหลายหมื่นคนทันที
หรือหลังจากนั้น เนื่องจากการบาดเจ็บและการเจ็บป่วยจากรังสี

 
การประจำการของระเบิด Fat Man และ Little Boy มีบทบาทสำคัญ
ในการตัดสินใจยอมจำนนของญี่ปุ่น ซึ่งท้ายที่สุดก็นำไปสู่การสิ้นสุด
ของสงครามโลกครั้งที่สอง ผลกระทบร้ายแรงของระเบิดเหล่านี้
ทำให้เกิดข้อถกเถียงทางจริยธรรมและศีลธรรมเกี่ยวกับการใช้อาวุธนิวเคลียร์
และผลที่ตามมา ซึ่งส่งผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและความพยายาม
ในการควบคุมการแพร่กระจายของอาวุธนิวเคลียร์ในเวลาต่อมา

 
ระเบิด Fat Man ถือเป็นอาวุธนิวเคลียร์ลูกที่ 2 และลูกสุดท้าย
ที่เคยถูกใช้จริงในช่วงสงคราม โดยถูกใช้ต่อจากระเบิดที่มีชื่อว่า Little Boy
ที่ถูกปล่อยจากเครื่องบิน Boeing B-29 Superfortress
เมื่อวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2488
ที่ทำให้มีผู้เสียชีวิตทันที ไม่น้อยกว่า 66,000 คน