เปิดตำนาน ศิลาจารึกคำสาป แช่งไม่ให้เขมรเจริญ ตกนรกมหาโกฏิ คำสาปของพระเจ้าสุริยะวรมันที่ 1 สำหรับผู้ที่ทำลายฐานของพระศิวะ

แม้หลายคนจะไม่เชื่อในเรื่องของคำสาป เรื่องไสยศาสตร์ มนต์ดำ หรืออภินิหารก็ตาม แต่ก็ต้องสังเกตได้ว่า นับตั้งแต่ที่ตระซ็อกประแอม หรือพระเจ้าแตงหวาน ซึ่งเป็นแค่ทาสปลูกแตง แต่โค่นล้มราชวงศ์ สังหารพระเจ้าชัยวรมันที่ 9 ซึ่งเป็น ศิวะอวตาร ชีวิตของชาวเขมร สภาพไม่ต่างจากตกนรก จนถึงทุกวันนี้ ราวกับเป็นคำสาป แต่หลายคนเชื่อว่า เขมรโดนคำสาปของพระเจ้าสุริยวรมันเข้าไปแล้ว โดยมีคนตั้งข้อสังเกตเอาไว้ดังนี้

1.พวกเขาถูกทำลายย่อยยับ

2.พวกเขาตกอยู่ภายใต้อาณัติของผู้อื่นตั้งแต่อดีต และในปัจจุบัน ก็ตกอยู่ใต้บัญชาของทาสพวกเขาอีกที กษัตริย์ ตระกูลตระช็อกประเอม ตกอยู่ภายใต้การควบคุมปกครอง ของชั้นไพร่ ฮุนเซน

3.พวกเขาจะทำการเข่นฆ่าล้างผลาญกันเองวนลูปไปตลอดกาล เพราะการแย่งอำนาจกัน อย่างเหตุการณ์ โพลพต สังหารหมู่ล้างเผ่าพันธุ์ ฆ่าที่ทุ่งสังหาร เขมรสี่ฝ่ายรบกันเอง

4.พวกเขาจำต้องตกเป็นทาสของชนชาติอื่นตลอดไปไม่มีวันได้เป็นอิสระ ไม่ว่าจะจากสยาม จากฝรั่งเศส จากจีน

5.พวกเขาจะต้องเผชิญต่อภัย อุปสรรค จวบจนความวุ่นวาย และธรรมชาติที่เลวร้ายเสมอ ไม่ว่าจะเป็นภัยน้ำท่วม ภัยแล้ง พายุ จะพบทุกปี

6.พวกเขาจะไม่มีวันเป็นอิสระ และหากต่อกรกับลูกหลานขอม พวกเขาจะไม่มีวันได้รับชัยชนะ ไม่ว่าจะสงครามที่ ปราสาท เขาพระวิหาร หรือตาธม ปราสาทตาควาย และเนิน 350 ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า แม้พวกเขาจะลอบกัดเล่นข้างหลังพวกเขาก็จะปราชัย

7. เขาจะไม่มีวันเจริญ เขาจะล้าหลัง เขาจะมีวันไม่พัฒนา เขาจะไม่สามารถมีความคิดสร้างสรรค์ และเขาจะกล่าวโทษว่า เป็นเพราะตระกูลขอมสยาม ได้กระทำให้เขาเป็นเช่นนั้น โดยไม่หันกลับมาดูว่าตัวเองทำอะไรไว้

ปราสาทตาเมือนธม อยู่ห่างจากชายแดนกัมพูชา ประมาณ 100 เมตร เป็นเทวสถานขอมโบราณ ศิลปบาปวน กรมศิลปากรได้ขึ้นบัญชี เป็นโบราณสถานของไทย มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2478 ผ่านมากว่า 70 ปีแล้ว กลุ่มปราสาทตาเมือนธม อยู่ในเขตหมู่บ้านหนองคันนา ตำบลตาเมียง อำเภอพนมดงรัก จังหวัดสุรินทร์ ส่วนฝั่งตรงข้าม เป็นเขตของกัมพูชา พื้นที่ของหมู่บ้านไพรเวงและบ้านกู่ ตำบลโคกมอญ อำเภอบัน–เตียอำปึล จังหวัดอุดรมีชัย

พื้นที่ฝั่งไทย อยู่ในความดูแล ของเจ้าหน้าที่กองร้อยทหารพรานจู่โจม 960 การเข้าชมโบราณสถาน ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด ต้องแจ้งให้เจ้าหน้าที่ทหารพรานทราบก่อน เพื่อความปลอดภัยในการเดินทาง

สำหรับกลุ่มปราสาทตาเมือนธม มีโบราณสถาน 4 แห่งคือ บ้านมีไฟ หรือบ้านพักคนเดินทาง ตาเมือนโต้จ หรืออโรคยาศาล หรือโรงพยาบาล ตัวปราสาทตาเมือนธม และสะพานขอม สิ่งก่อสร้างเหล่านี้ ส่วนใหญ่ สร้างในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7

พระมหากษัตริย์ขอมโบราณ ปกครองอาณาจักรพระนคร ระหว่าง พ.ศ. 1724-1763 ศูนย์การปกครองอยู่ที่นครธม ปัจจุบันอยู่ในเขตจังหวัด เสียมราฐ ประเทศกัมพูชา เฉพาะตัวปราสาทตาเมือนธม น่าจะสร้างก่อนสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 เพราะศิลาจารึกตาเมือนธม ระบุปีที่จารึก ตรงกับ พ.ศ.1536 ซึ่งตรงกับรัชสมัยของพระเจ้าสุริยวรมันที่ 1

ดังนั้น อาจกล่าวได้ว่า ตัวปราสาทตาเมืองธม เป็นเทวสถาน สร้างในสมัยพระเจ้าสุริยวรมันที่ 1 ส่วนอโรคยาศาล หรือโรงพยาบาล กับบ้านมีไฟนั้น สร้างในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7

กลุ่มปราสาทตาเมืองธม ร่ายเรียงจากเส้นทาง เข้าไปเยือนโบราณสถานแห่งแรก คือบ้านมีไฟ หลังนี้อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์มาก หลังนี้เป็นหนึ่งในจำนวน 121 แห่ง ที่สร้างขึ้นสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ พระองค์โปรดให้สร้างรายเรียงกัน ตั้งแต่ปราสาทพระขรรค์ อาณาจักรพระนคร เรื่อยไปจนถึงปราสาทหินพิมายเท่ากับเป็นหลักฐาน ยืนยันเส้นทางโบราณ ตามจารึกของพระองค์

โบราณสถานหลังที่ 2 ชาวบ้านเรียกตาเมือนโต้จ แปลว่า ตาไก่เล็ก นักวิชาการเรียก อโรคยาศาล หรือโรงพยาบาล นับเป็น 1 ใน 102 แห่ง ที่พระเจ้าชัยวรมันที่ 7 โปรดให้สร้างไว้ เพื่อช่วยเหลืออาณาประชาราษฎร์ ตัวปราสาทที่เหลืออยู่เชื่อว่า เป็นที่ประดิษฐาน ไภษัชชยคุรุไวฑูรยประภา ซึ่งเป็นพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง ในลัทธิมหายาน มีหน้าที่รักษาคนไข้ ส่วนตัวโรงพยาบาล ที่คนไข้เข้ามารักษาตัว คงทำด้วยไม้ ย่อมพุพังไปตามกาล

ปราสาทตาเมือนธม มีศิลาจารึกจารเมื่อ พ.ศ.1563 ตรงกับรัชสมัยของพระเจ้าสุริยวรมันที่ 1 แห่งอาณาจักรพระนคร เนื้อหากล่าวถึงการแต่งตั้งข้าราชการ ข้าทาส และการให้สิ่งของ ช่วงท้ายของจารึกกล่าวถึงพระเจ้าสุริยวรมันที่ 1 ประทานเงินทองไว้ที่ฐานของพระศิวะ และคำสาปแช่งผู้ทำลายฐานว่าให้ตกนรกจนสิ้นกาลมหาโกฏิ

คำว่า ตาเมือนธม เป็นภาษาเขมรแปลว่า ตาไก่ใหญ่ นอกจากเป็นที่สักการะ ของประชาชนชาวไทยในพื้นที่แล้ว ยังเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่ชาวกัมพูชาอีกด้วย เห็นได้จากช่วงวันสงกรานต์ของทุกๆ ปี เจ้าหน้าที่ฝ่ายไทย จะเปิดโอกาสทอง ให้ชาวกัมพูชา เข้ามาเยี่ยมชมได้อย่างเสรี

ปราสาทตาเมือนธม เป็นปราสาทที่เก่าแก่ที่สุดในกลุ่มโบราณสถานตาเมือน เป็นโบราณสถานในศาสนาฮินดูลัทธิไศวนิกาย ศิลปะขอมสมัยบาปวนอายุประมาณพุทธศตวรรษที่ 16 ถึงต้นพุทธศตวรรษที่ 17 ประกอบด้วยปราสาทประธานหันหน้าไปทางทิศใต้ ปราสาทบริวาร 2 องค์ บรรณาลัย 2 หลัง ระเบียงคด และสระน้ำด้านข้าง

ลึกเข้าไปในป่า ด้านทิศใต้ขององค์ปราสาท มีสะพานขอม เป็นแนวสะพานศิลาแลงยาวลึกเข้าไปในเขตแดนของกัมพูชา ทอดตัวอยู่ในป่ารกทึบ ใกล้ๆสะพานมีแหล่งตัดหินของขอมโบราณ เผยให้เห็นเป็นหลุมลึกและกว้างเล็ก ใหญ่ต่างๆกัน

ใกล้ปราสาทตาเมือนธม มีหลักเขตแดนไทย–กัมพูชา 22 และ 22 B ส่วนหลักที่ 23, 24, 25 และ 26 เมื่อก่อนมีอยู่ แต่เดี๋ยวนี้หายไปแล้ว

สาเหตุที่หลักเขตแดนหายไป ต่างฝ่ายต่างโทษซึ่งกันและกัน เสียงจากฝ่ายไทยบอกว่า ช่วงกัมพูชาสู้รบกันเอง ทหารกัมพูชา ฝ่ายที่ถูกไล่ล่าเข้ามาชิดชายแดนไทย ขยับหลักเขตเข้าไปในกัมพูชา เพื่อต้องการให้ฝ่ายไล่ล่า หยุดอยู่แค่หลักเขต เมื่อสงครามสงบ ก็ย้ายกันอีกครั้ง แต่ไม่รู้ว่าย้ายไปไว้ที่ไหน

จึงต้องใช้หลักเขตสมมติขึ้นมาแทน เรียกว่า หลักเขตอ้างอิง มีหลัก 23 ทำจากเหล็กกลมทาสีน้ำเงินเข้ม ฝังดิน สูงประมาณ 2 ศอก เพื่อให้มองเห็นชัดเจน เจ้าหน้าที่ได้แกะเปลือกต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ เป็นเลข 23 กำกับไว้ด้วย

ปราสาทตาเมือนธม ปกติมีทหารของทั้งสองฝ่าย ตั้งฐานประจันหน้ากันอยู่ ยามสงบสุข ทั้งสองแวะเวียนเข้ามาทักทายกันอย่างมิตร แต่เมื่อมีคำสั่งลงมาจากเบื้องบน คนที่เคยคุยกัน ก็ต้องหันปากกระบอกปืนลั่นใส่กัน อย่างที่ปรากฏมา ตั้งแต่เช้าวันที่ 22 เมษายน 2554 ยังผลให้เกิดความสูญเสียด้วยกันทั้งสองฝ่าย

น่าแปลกใจ ที่จารึกปราสาทตาเมือนธม เนื้อหาบางส่วน บอกอาณาบริเวณของพื้นที่ปราสาท ว่าทิศไหน จดด้านใด เป็นจารึกที่เกิดจากการขัดแย้ง ของผู้ครอบครองพื้นที่ในสมัยก่อน และยังมีคำสาปแช่งกำกับไว้ด้วย

แม้เวลาจะผ่านมานับนาน ปราสาท ก็ยังไม่อาจเป็นของใครได้อย่างชัดเจน คล้ายจ่อมจมอยู่ในคำสาป