นางเสือสมิงยอดรักตอนที่สิบเจ็ด ความรู้สึกลับๆ

ตอนที่.17

ชื่อตอน ความรู้สึกลับๆ

ซาเด เขานั้นใช้ตาทิพย์ของเขามองดูรอบๆบริเวณร้านพิมพิไร แต่ทว่าเขานั้นก็ยังไม่พบอะไรที่ผิดปกติเลยแม้แต่อย่างเดียว

หรือว่ามันนั้นจะเป็แค่เรื่องบังเอิญที่ จู่ๆเสือโคร่งตัวนั้นก็ออกมาช่วยเหลือ แม่เลี้ยงพิม วันนี้ไม่ได้ข่าวอะไรไปให้เจ้านายเลยนะ เรา เอาไว้วันหลังค่อยมา

สังเกตุการณ์ ใหม่ก็ได้วะ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็อยู่ตรงนั้น

พั๊วะ !!! ที่ประตูทางออกร้าน ในขณะที่ซาเด เขานั้นมัวแต่คิดถึงเรื่องเกี่ยวกับเสือโคร่งตัวนั้นอยู่ ทำให้เขานั้นไม่ได้ระวังตัว เดินไปชนกับดาเข้าให้

อุ้ยๆๆ!! คุณเดินไม่ดูทาง ไม่ระวังเลยนะค่ะ ดาเธอพูดกับเขาและหันมามองดูซาเด

ขอโทษทีครับ ผมมัวแต่เหม่อคิดอะไรอยู่นะครับ ไม่ได้ดูทางเลยครับ ขอโทษด้วยจริงๆนะครับ

ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ดายิ้ม และหยิบกระเป๋าที่หล่นอยู่ที่พื้นของเธอ มีแสงประกายสีฟ้าที่ลำคอของดา สัมผัสเข้ากับ ดวงตาทิพย์ของซาเดเข้าให้

เฮ้ยๆๆๆ นั่นมัน เขานั้นมองดูที่สร้อยคอถักเชือกที่แขวนอยู่ที่ลำคอของดา เมื่อมองแล้วเขานั้นก็ให้อึ้งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง นั่นมันคือ “ เขี้ยวสมิงเทพนี่นา ”

ซาเด มอง ตามหลังดา จนเธอนั้นเดินไปไกลมากแล้ว หญิงสาวขึ้นไปบนรถ

กะบะของเธอ และขับมันออกไปจากที่ลานจอดรถของที่ร้านเรียบร้อยแล้ว

ทำไมผู้หญิงคนนี้ เธอนั้นถึงได้มี เขี้ยวสมิงเทพ มันเป็นเขี้ยวเสือที่มีขนาดเล็ก แค่ข้อนิ้วก้อยของผู้หญิง ไม่ได้ใหญ่โตเหมือนกับเขี้ยวเสือโดยทั่วๆไป

แต่ทว่าอานุภาพของมันนั้น มากมายเกินกว่าที่จะบรรยายได้เลยทีเดียว เช่น เตือนภัย คุ้มภัย กันไสยเวทย์มนต์ดำ และของต่ำเกือบทุกชนิด แถมยังสามารถควบคุมพลังของ สัตว์ร้ายทั้งหลายได้

น่าสนใจจริงๆ เลยนะนักร้องสาวคนสวยคนนี้ หรือว่า เธอจะเป็น คนที่มีสิ่งที่เจ้านายของเราต้องการนะ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ยอดเยี่ยมไปเลยนะสิ

มีอะไร เหรอครับ พี่ซาเด มูกอง เขาเดินมาใกล้ๆซาเด และเอ่ยถามเขา

อ่อ ก็นิดหน่อยนะวะ พอดีข้านะคิดว่า เราน่าจะมีเบาะแสในสิ่งที่เจ้านายเขานะต้องการให้พวกเราช่วยตามหาแล้ววะ

พี่ซาเด เจอเสือโคร่งตัวนั้น แล้วเหรอครับ

ตอนนี้ยังไม่เจอวะ แต่อีกไม่นานนี้หรอก ต้องได้เจอกันแน่ๆ ซาเด เขานั้นยิ้มแสยะ มุมปาก แบบพอใจสุดๆ 

ไปกันโว้ย พวกเรากลับกันก่อน วันหลังพวกเราค่อยมาเที่ยวกันใหม่

.…เทพเขานั้นขับรถกลับบ้านที่ ไร่อดิศร ตมลำพัง แล้วเขานั้นก็รู้สึกคิดถึงดาขึ้นมาแบบแปลกๆ ไม่ได้ตั้งตัว

นี่เราจะคิดถึงหน้า คุณดาเธอบ่อยไปแล้วนะ แต่มันก็ไม่แปลกนี่ ก็เราสองคนนะทำงานร่วมกัน เห็นหน้ากันบ่อยๆ ก็เลยเก็บเอามาคิดถึง

แล้วเขานั้นก็คิดถึงตอนที่ทั้งสองนั้นร้องเพลงคู่ ร่วมกัน เขานั้นรู้สึกว่ามีความสุขมากๆ แบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน อบอุ่น หัวใจพองโต อยากมองหน้าเธอนานๆ 

โอ้ย !! พอได้แล้ว ไอ้เทพ จะคิดถึงเธอทำไมนักหนา พอๆๆสติ สติ สติ จงกลับมา ได้แล้ว

เทพเขานั้นยิ้ม และรีบขับรถกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี 

ส่วนดานั้นเธอขับรถกลับมาถึงที่บ้านของเธอเป็นเวลาประมาณเที่ยงคืน หญิงสาวรีบอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า เข้านอนพักผ่อน

พรุ่งนี้เช้า ว่างๆค่อยบอกพ่อกับแม่ เรื่องที่เราจะไปทำงานที่ไร่อดิศร ไปเป็นเลขาของคุณเทพ และย้ายไปอยู่ที่นั่นด้วยเลย เพื่อความสะดวกในการทำงาน

ว่าแต่คุณเทพนี่เขา ก็หล่อ ดูดี จังเลยเนาะ ยิ้มหวานๆ ผู้ชายอะไร 

บ้า แล้ว ดา จะไปคิดถึงคุณเทพเขาทำไมกันล่ะ ดา เธอนั้นพยายามที่จะห้ามความรู้สึกของตัวเธอเอง แต่ว่ามันก็ทำได้ง่ายสะที่ไหนกันล่ะ

หญิงสาวเธอนั้นคว้าหมอนใบใหญ่มานอนกอด เวลาที่มีอะไรให้กอด มันทำให้รู้สึกว่าดีต่อใจมากๆ

ที่บ้านของท่านสมศักดิ์

รส เธอนั้นเปลี่ยนชุดนอนเรียบร้อย และพยายามที่จะข่มตานอนให้หลับ แต่พอคิดถึงเรื่องของเทพ และดา ขึ้นมาทีไร

พี่ประทีป นะตัวดี ชอบแกล้งเรา บ้าที่สุดเลย จู่ๆก็ไปยุ ให้พี่เทพนะร้องเพลงคู่กับยัยนักร้องคนสวยนั่น ดูจากสายตาของพี่เทพที่มองจ้องตากับยัยนักร้องนั่น บนเวทีตอนที่ร้องเพลงคู่กันแล้ว มันก็ทำให้ รสเธอนั้นรู้ไม่ชอบใจ หงุดหงิด เธอเป็นคนที่หวงของมากๆ ไม่ชอบให้ใคร มายุ่งกับของที่เธอชอบ รัก พอใจ

หญิงสาวนั้น อยากหาทางคืนดีกับ เทพ อยากให้เขานั้นหวนกลับมารักใคร่ หลงใหล ในตัวของเธออีกครั้ง เหมือนที่เคย 

เพราะเมื่อเธอนั้นได้รับรู้ว่าเทพเขานั้นรวยติดอันดับต้นๆของประเทศ จึงเป็นอะไรที่เหมาะมากๆ สำหรับผู้หญิง สวยๆเริดๆ อย่างเธอที่จะควงแขนเขาออกงานสังคมมากที่สุด มากกว่าใครๆ

หากว่าเธอนั้นได้ควงคู่ เป็นคู่รักกับเทพ ได้เป็นแฟนของเขา มันก็คงจะโก้น่าดู ใครๆก็คงจะต้องอิจฉาเธอไปทั่วบ้าน ทั่วเมือง

สำหรับผู้หญิงอย่างเธอนั้น อยากได้อะไรก็ต้องได้ ด้วยความที่ รส เธอนั้นเป็นลูกสาวคนเดียวของท่านสมศักดิ์ ผู้ร่ำรวยและมีอิทธิพล เธอนั้นจึงถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เธอไม่เคยได้รับรู้มาก่อนเลยในชีวิต ว่าอารมณ์ที่อยากได้อะไร แล้วไม่ได้ดั่งใจมันเป็นอย่างไร

พี่เทพ จะต้องเป็นของรส เท่านั้นนะค่ะ แค่ผู้หญิงธรรมดาคนนั้น เธอไม่เหมาะสม คู่ควรกับ พี่เทพเลยสักนิดเดียว

ปั้งๆๆๆๆหญิงสาวนั้นใช้กำปั้นทุบลงแรงๆที่หมอนใบใหญ่ หลายๆครั้งเพื่อระบายอารมณ์ หงุดหงิด ไม่ได้ดั่งใจ

ยิ่งเมื่อคิดถึงใบหน้าสวยๆของดา ที่จ้องมองเทพ แบบหวานๆหยาดเยิ้มบนเวทีร้องเพลง

 พี่เทพ เขาเป็นของฉันใครก็อย่ามาคิดแย่ง รสแผดเสียง ตวาดพูดคุยอยู่คนเดียว…

หญิงสาวรู้สึกหงุดหงิดมากๆจนต้องลุกขึ้นมาเปิดลิ้นชักข้างๆเตียงนอน พร้อมกับหยิบยาแก้เครียดออกมากิน ก่อนนอน เธอนั้นจึงสามารถนอนหลับได้ในคืนนี้

ความรักนั้นมักที่จะวุ่นวาย และไม่ได้ดั่งใจ ความรักเป็นเรื่องของหัวใจ มันช่างละเอียดอ่อน เป็นสิ่งที่ไม่มีใครบังคับใครได้ 

“ เมื่อรักใครบางคนแล้ว คน คนนั้นเขาไม่รักตอบ ก็ทำให้เป็นทุกข์ ”

แท้ที่จริงแล้ว ความรักของใครบางคนนั่นคือ ความเห็นแก่ตัว รักตัวเองมากกว่า จึงอยากได้มาครอบครอง เป็นเจ้าของ และเมื่อรักนั้นเกิดกลายเป็นพิษ เผาไหม้ ทำลายตัวเอง เจ็บปวด และร้อนรน เป็นที่สุด

จบตอนที่ 17. ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะค่ะ