นาคีลำโขงที่รักตอนที่12 ปรึกษาหารือพี่น้อง

ตอนที่ 12 

   น้องน้ำมีคนมาหาค่ะ 

ใครกันเหรอคะพี่เดือน

  องค์ชายพินรธรค่ะ

 พินรธรหรือ แปลกจัง ต้องมีเหตุอันใดสำคัญแน่ๆ พินรธร เขาถึงได้ขึ้นมาบนเมืองมนุษย์ได้ เดี๋ยวน้ำจะรีบไป พบเขา เดี๋ยวนี้ล่ะค่ะพี่เดือน น้ำเก็บ ตำรับตำรา วางไว้ที่ชั้น หนังสือให้เรียบร้อย และรีบเดินออกมา จากห้องหนังสือ เพื่อเจอกับน้องชายของเธอที่เดือนให้เขานั่งรออยู่ที่ห้อง

รับแขก

     พินรธรน้องพี่ เจ้ามีการอันใดเล่า ถึงได้มาพบพี่ ถึงเมืองมนุษย์ 

     ท่านพี่รมินธา บัดนี้ที่เมืองเอกตนาครของพวกเรา ได้เกิดเรื่องแล้วพะยะค่ะ 

มีเรื่องอันใดกันเล่า ดูสีหน้าของเจ้าช่างดูร้อนรน และจิตใจ ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเช่นนี้ละพินรธร

     บัดนี้องค์ชายมธุราชและพระนางแก้วฤดี ทั้งสองนั้นได้ ร่วมมือกัน ก่อกบฏ ยึดอำนาจ เป็นที่เรียบร้อยแล้วพะยะค่ะ

     ก่อกบฏยังงั้นหรือ แปลกมาก แล้วทั้งสอง คนนั้นไปร่วมมือกันได้อย่างไร     องค์ชายมธุราชและพระนางแก้วฤดีทั้งสองนั้นเป็นชู้รักกันพะยะค่ะ และพระนางแก้วฤดีนั้นยังได้ขโมยดวงแก้วมณีนาคราช

ไปให้องค์ชายมธุราช     ไม่พอแค่นั้นนางยังได้ทำร้ายเสด็จพ่อด้วยการ

วางยาพิษนิศาวางวาย ด้วยพะยะค่ะ      นี่นางกล้าทำเรื่องเช่นนี้กับเสด็จพ่อของพวกเราได้

เยี่ยงไร ทั้งๆที่เสด็จพ่อ ก็ทรงรักและเอ็นดู และปฏิบัติกับนาง อย่างดี มาตลอดตั้งแต่ ที่รับนางมา เป็นพระมเหสี 

     ตัณหา ราคะไม่เข้าใครออกใครหรอกเสด็จพี่ อีกอย่างพระนางแก้วฤดีนางนั้นยังมีอายุน้อยนิด อายุนางแก่กว่าพวกเราแค่ไม่กี่ปี แล้วนางจะ ไปมีใจ รักใคร่ เสน่หา พระสวามีที่มีอายุ แก่คราวพ่อ คราวปู่ ของนางเยี่ยงเสด็จพ่อของเราได้เยี่ยงไรเสด็จพี่รมินธา   

     ที่เจ้าพูดมันก็ถูก แล้วตอนนี้ไม่รู้ว่าเสด็จพ่อ จะทรงเป็น อย่างไรบ้าง      น้องว่าตอนนี้องค์ชายมธุราชคงไม่ทำอะไรเสด็จพ่อหรอกเขาน่าจะเก็บเอาไว้เพื่อต่อรองกับเสด็จพี่รมินธามากกว่า เจ้าพี่ก็รู้ว่า องค์ชายมธุราชเขาน่ะหลงรักเจ้าพี่มานาน เขาคงคิดใช้เสด็จพ่อของพวกเรา เป็นเครื่องต่อรอง กับเสด็จพี่ เป็นแน่แท้     ทำไมมันถึงได้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาได้นะ เออแล้วเราจะทำยังไงกันดีนะ      รมินธานางถอนหายใจด้วยความรู้สึกอึดอัด และคิดอะไรไม่ค่อยจะออก

     พี่เดือนว่าพวกเราไม่ต้องทำอะไรหรอกค่ะ เพราะว่าอีกไม่นานองค์ชายมธุราชคงจะต้องมาเจรจา

เรื่องนี้ด้วยตัวเองเป็นแท้แน่นอนเราก็แค่คิดแผนตั้งรับมือ

เขาไว้ให้ดีค่ะ

     น้ำเห็นด้วยกับพี่เดือนนะคะ พินรธรน้องก็พักอยู่ที่นี่กับพี่ไปก่อนนะพวกเราจะได้ช่วยกันคิดหารือกันว่าจะทำอย่างไรกันบ้าง      พี่เดือนเธอจัดแจงพาองค์ชายพินรธรและสินธา

นายทหารคนสนิทไปที่บ้านพักหลังเล็กด้านหลัง จัดให้ทั้งสองนั้นพักอาศัยอยู่ที่นั่น

      ทำไมนะ ชีวิตถึงมีแต่เรื่องวุ่นวายจริงๆ คุณกรน้ำปวดหัวจังเลยค่ะ. แว๊บนึง ของห้วงความคิด น้ำเธอก็คิดถึงใบหน้าของกรขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ รอยยิ้มและคำพูดจาที่แสนจะขี้เล่นของเขา นั้นทำให้เธอ รู้สึกว่าปลอดโปร่งและอารมณ์ดี

      ส่วนที่เมืองเอกตนาคร

      พระนางแก้วฤดีที่หลงรักองค์ชายมธุราชจนหัวปักหัวปำคืนนี้นางแต่งองค์ทรงเครื่องอย่างสวยงามเพื่อรอว่า

องค์ชายมธุราชเขาจะแวะมาหานางและเสพสุขด้วยกันแต่นางก็ต้องรอเก้อไม่มี แม้แต่เงาขององค์ชายมธุราช จะแวะมาหานางเพราะว่าองค์ชายมธุราชเขานั้นกำลังนั่งดื่มน้ำจัณฑ์อย่างมีความสุขกับบรรดานางกำนันสาวๆสวยๆของเขาหลายนางอยู่กับอังคารนายทหารคนสนิท

ของเขา

    องค์ชายคืนนี้ไม่ทรงเสด็จไป ที่ตำหนักของ พระนางแก้วฤดี หรือพะยะค่ะ 

     ข้าไม่ไป ข้าอยากจะอยู่ที่นี่กับสาวงาม เหล่านี้มากกว่านะอังคาร 

     แล้วอีกอย่างนะอังคารเจ้าก็รู้นี่ว่าแก้วฤดีนางเป็น

แม่เลี้ยงของน้องรมินธา ถ้าเกิดว่าข้ายังไปแวะเวียนหานางอยู่น้องรมินธารู้เรื่อง

เข้านางก็คงจะต้องรู้สึกรังเกียจข้ามากไปกว่าเดิมแน่ๆข้า

คิดว่าเช่นนั้นนะ เจ้าก็รู้ดีว่าผู้หญิงทั้งใต้พิภพบาดาลนั้น ข้ารักเพียงน้องรมินธา เพียงผู้เดียว      ข้าไม่เคยรักแก้วฤดีเลยข้าก็แค่หลอกใช้ความรัก

ของนางทำให้ข้านั้นได้ครอบครองทุกอย่าง ทั้งแก้วมณีนาคราช และเมืองเอกตนาครแล้วในอีกไม่ช้าไม่นานข้าก็จะได้ใน

สิ่งที่ข้านั้นเฝ้าปรารถนามานานแสนนาน ก็คือน้องรมินธา

     ฮ่าๆๆ องค์ชายมธุราช หัวเราะด้วยความพอใจ และอารมณ์ดีสุดๆ      กระหม่อมขอแสดงความยินดีกับพระองค์ล่วงหน้านะพะยะค่ะ      

     ขอบใจมากอังคาร มาดื่มๆๆเจ้านี้ช่างรู้ใจข้าซะจริงๆ มาดื่มเป็นเพื่อนข้าหน่อย

    ในระหว่างนั้นสมุนา นางนั้นได้ลอบแปลงกาย เป็นยุงมาแอบฟังและได้ยินเรื่องราวทุกอย่างนางรู้สึกคับแค้นใจแทนพระนางแก้วฤดีเจ้านายของนางยิ่งนักนางจึง

รีบกลับไปรายงานสิ่งที่นางนั้นได้รับรู้ให้พระนางเจ้าฤดีฟัง   

   นี่เจ้าว่ากะไรนะ เจ้าพี่มธุราชเขาพูดถึงข้าแบบนั้นจริงๆหรือ 

   เพค่ะ ใจขององค์ชายมธุราชนั้น แม้แต่ในยาม ที่เมามาย ก็ทรงคิดคำนึงถึง และปรารถนาใฝ่ถึงแต่ องค์หญิงรมินธา เพียงผู้เดียวตลอดเวลาเพค่ะ   เจ้าพี่มธุราชเขาแค่หลอกใช้ข้าเพื่อให้ได้ทุกสิ่งอย่าง

อย่างนั้นด้วยหรือ อย่าได้คิดหวังไปเลยว่า เจ้าพี่มธุราชนั้น จะได้สมหวังในรักกับองค์หญิงรมินธา

 ข้าแก้วฤดีไม่มีทาง ปล่อยให้เกิดเรื่องเช่นนั้นได้แน่ สิ่งใดที่ข้ารักและปรารถนา ข้านั้นต้องแย่งชิงมาเป็นของข้า ถึงแม้เจ้าพี่มธุราช จะไม่มีใจรักต่อข้าก็ตามที     แต่ข้าก็ไม่ยอมให้เขาไปเป็นของใครอย่างแน่นอน เชื่อข้าสิสมุนา 

    แต่ว่า พวกเราจะทำอะไรได้เพคะ พวกเรานั้นเป็นแค่ ผู้หญิงอ่อนแอ ฤทธิ์เดชอะไรหรือ ก็จะไปหาญสู้ กับองค์ชายมธุราช ผู้เก่งกล้าได้

    มีสิสมุนา เจ้าอย่าลืมสิ่งที่ผู้หญิงมีแต่ผู้ชายไม่มีนะ มารยาร้อยเล่มเกวียนและสมองของเราไง เจ้ารู้ไหม ว่าสตรีที่อ่อนแออย่างพวกเรานี่แหละ สามารถทำให้พวกผู้ชาย นั้น ยอมมาสยบได้มากต่อมากนัก ในเมื่อเจ้าพี่มธุราชเขานั้นทำให้ข้าเจ็บ เจ้าพี่ก็ต้องเจ็บเหมือนที่ข้าเจ็บร้อยเท่า ข้าไม่มีทางยอมให้เขาได้สมรักกับองค์หญิงรมินธา

แน่นอน พระนางเจ้าฤดี นางกำ กำปั้นแน่นกรอด ด้วยความโกรธ และโมโหโกรธาเป็นที่สุด 

จบตอนที่ 11. ขอบพระคุณที่ติดตามอ่านนะคะ