ดาวเคราะห์ขนาดใหญ่อันห่างไกล ที่ถูกตั้งชื่อให้เป็นภาษาไทย

47 Ursae Majoris b (47 UMa b)
หรือ ตะเภาทอง (Taphao Thong) เป็นดาวเคราะห์นอกระบบ
ที่อยู่ห่างจากโลกประมาณ 46 ปีแสง ตั้งอยู่ในกลุ่มดาวหมีใหญ่
ดาวเคราะห์ดวงนี้ถูกค้นพบที่ตั้งอยู่ในวงโคจรเป็นระยะเวลานาน
รอบดาวฤกษ์ 47 หมีใหญ่ ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1996
ดาวตะเภาทองมีมวลอย่างต่ำ 2.53 เท่าของดาวพฤหัสบดี
มีอายุมากกว่าและส่องสว่างมากกว่าดวงอาทิตย์ของเราเล็กน้อย

47 UMa b ถูกค้นพบในปี พ.ศ. 2539 (ปี 1996) โดยใช้วิธีความเร็วเชิงรัศมี
ถือเป็นดาวเคราะห์นอกระบบที่เก่าแก่ที่สุดดวงหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายดาวพฤหัสบดี
มีมวลขั้นต่ำประมาณ 2.5 เท่าของดาวพฤหัสบดี
มีวงโคจรเกือบเป็นวงกลม ที่ระยะห่างจากดาวฤกษ์แม่
ประมาณ 2.1 หน่วยดาราศาสตร์ (AU) ซึ่งใกล้เคียงกับระยะห่าง
ของแถบดาวเคราะห์น้อยในระบบสุริยะของเรา

เนื่องจากมีวงโคจรที่เสถียรและกว้าง 47 UMa b จึงดึงดูดความสนใจ
ในการศึกษาเกี่ยวกับโครงสร้างของระบบดาวเคราะห์
และความสามารถในการอยู่อาศัย เนื่องจากตำแหน่งของระบบนี้
อาจเอื้อให้ดาวเคราะห์ประเภทดินสามารถดำรงอยู่ได้ในเขตที่อยู่อาศัย
ภายในของระบบ ระบบ 47 Ursae Majoris ยังประกอบด้วยดาวเคราะห์
อีกอย่างน้อย 2 ดวง ทำให้เป็นระบบดาวเคราะห์หลายดวง
ที่น่าสนใจสำหรับการศึกษาด้านดาวเคราะห์เชิงเปรียบเทียบ

ดาวตะเภาทอง เป็นดาวเคราะห์ดวงหนึ่งที่ถูกตั้งชื่อเป็นภาษาไทย
ร่วมกับดาวตะเภาแก้ว หรือ Taphao Kaew (47 UMa c) โดยดาวทั้งสองดวงนี้
โคจรอยู่รอบดาวฤกษ์ที่ชื่อว่า 'ชาละวัน' หรือ Chalawan (47 UMa)