"คืนที่สิบสาม"5/10 หนีไม่ได้แล้ว

ตอนที่ 5 - หนีไม่ได้

นนท์ตัวแข็งทื่อ ขนลุกไปทั้งร่าง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ชายร่างซีดที่ยืนอยู่ข้างเตียง

มันไม่ได้ขยับ...แต่นนท์รู้สึกได้ว่ามัน กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้

เขาหันหลังจะวิ่งออกจากห้อง แต่ทันทีที่ก้าวขา เสียงแหบพร่าก็ดังขึ้นข้างหู

"เจ้า...หนีไม่ได้..."

ร่างของมันโผล่มาข้างหน้าเขาทันทีโดยที่เขาไม่ได้เห็นว่ามันเคลื่อนที่มายังไง

นนท์หวีดร้องสุดเสียง กระชากประตูออกแล้วพุ่งออกจากห้องไปยังโถงบ้าน เขาสะดุดกับอะไรบางอย่างล้มลงไปกับพื้น หัวกระแทกกับขาโต๊ะจนรู้สึกมึนงง

เขาพยายามยันตัวขึ้น แต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็น...

มีรอยเท้าเปียกน้ำเป็นทางจากหน้าประตูไปจนถึงห้องนอนของเขา

นนท์เริ่มหอบหายใจหนัก เขาเพิ่งสังเกตว่าตัวเองก็มีรอยน้ำเปียกติดอยู่ที่แขน—จุดที่มันเคยจับเขาไว้ที่หน้าประตู!

"นี่มันบ้าอะไรเนี่ย!" เขาตะโกน ก่อนจะพยายามควานหามือถือ แต่แล้วไฟในบ้านก็ดับพรึ่บ

ทุกอย่างตกอยู่ในความมืดสนิท

ในเงามืด...เสียงฝีเท้าเปียก ๆ ดังขึ้น

แฉะ...แฉะ...แฉะ...

นนท์เบิกตากว้าง เสียงนั้นมาจากข้างหลังเขา!

เขาไม่กล้าหันไปมอง รู้เพียงว่าความเย็นเยียบกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ ราวกับเงามืดกำลังกลืนกินเขาทีละนิด

เสียงหายใจแผ่วเบาดังขึ้นข้างหูของเขาอีกครั้ง

"ถึงเวลาของเจ้าแล้ว..."

นนท์รวบรวมแรงทั้งหมดพุ่งไปที่ประตูบ้าน เขากระชากมันเปิดออกและวิ่งออกไปกลางสายฝน โดยไม่แม้แต่จะหันกลับไปมอง

แต่เพียงไม่กี่ก้าวที่ออกมานอกบ้าน เขาก็ต้องหยุดชะงัก...

ข้างหน้าเขามีเงาของใครบางคนยืนอยู่

ไม่ใช่แค่หนึ่ง...แต่เป็น เงาของหลายสิบคน

พวกมันยืนเรียงรายอยู่กลางสายฝน ทุกตัวซีดขาว ดวงตากลวงโบ๋ และทั้งหมด...จ้องมองมาที่เขา

นนท์ตัวแข็ง รู้สึกเหมือนถูกกดทับด้วยสายตาเหล่านั้น

ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบลง

(โปรดติดตามตอนต่อไป)https://board.postjung.com/1605822