คืนที่สิบสาม"8/10 มันออกมาแล้ว

ตอนที่ 8 - มันออกมาแล้ว

นนท์รู้สึกเหมือนเลือดในร่างกายเย็นเฉียบ ดวงตาของเขากวาดมองไปรอบ ๆ อย่างหวาดระแวง

"มันยังไม่ตามหนูออกมา"

คำพูดของป้าเดือนสะท้อนอยู่ในหัว นั่นหมายความว่า มันอาจจะมาแล้ว...แต่พวกเขายังไม่รู้

"แล้ว...เราจะรู้ได้ยังไงครับ ว่ามันตามออกมาหรือเปล่า?" นนท์ถามเสียงสั่น

ป้าเดือนไม่ตอบ เธอเพียงหันไปพยักหน้าให้ชายชราที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ชายคนนั้นจึงหยิบถุงผ้าใบเล็กออกมาจากเสื้อ แล้วโปรยผงสีขาวลงบนพื้นรอบตัวนนท์

"อะไรครับเนี่ย?" นนท์ถาม แต่ชายชราไม่พูดอะไร เขาเพียงเฝ้าดูผงสีขาวที่โรยลงไปอย่างตั้งใจ

ชั่วขณะหนึ่ง ทุกอย่างดูปกติ

แต่แล้ว...

ผงสีขาวเริ่มขยับเอง

มันไม่ได้ปลิวไปตามลม แต่มันค่อย ๆ กระจายออกเป็นทาง เหมือนมีบางสิ่งที่มองไม่เห็นกำลังเหยียบมัน

นนท์เบิกตากว้าง ร่างของเขาเย็นวาบ

"มันออกมาแล้ว..." ป้าเดือนกระซิบเสียงสั่น

ทันทีที่พูดจบ ลมพัดวูบแรงจนตะเกียงเกือบดับ เงาดำบางอย่างวูบผ่านหลังนนท์ไป เขาหันขวับไปมอง แต่กลับไม่เห็นอะไร

แต่เขา "รู้สึก" ได้

รู้สึกถึงสายตาที่มองมา...

รู้สึกถึงลมหายใจเย็น ๆ ที่รินรดอยู่ข้างต้นคอ...

"เราต้องรีบออกไปจากที่นี่!" ป้าเดือนสั่ง ทุกคนเริ่มเคลื่อนไหวรวดเร็ว นนท์ถูกจับลากไปทางศาลากลางหมู่บ้าน ขณะที่ลมรอบตัวหมุนวนราวกับมีพายุเล็ก ๆ

แต่ทันใดนั้น

เสียงกระซิบที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นอีกครั้ง

"เจ้าคิดว่า...เจ้าหนีรอดแล้วหรือ?"

เสียงนั้นไม่ได้มาจากข้างหลัง...

แต่มันดังขึ้น ข้างในหัวของนนท์เอง

เขาตัวสั่น ใจเต้นรัว มันตามออกมาจริง ๆ และคราวนี้...

มันอยู่ใกล้กว่าที่เขาคิด

(โปรดติดตามตอนต่อไป)https://board.postjung.com/1605826