"คืนที่สิบสาม"10/10 หนีไม่พ้น

ตอนที่ 10 - หนีไม่พ้น

นนท์นั่งตัวแข็งทื่อกลางวงล้อมของชาวบ้าน ความรู้สึกว่าเขากำลังจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวในบ้านหลังนั้นค่อย ๆ ซึมเข้ามาในหัว

"ไม่ได้! ผมไม่อยากเป็นแบบพวกมัน!" เขาตะโกนเสียงแหลม หน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความกลัว

ป้าเดือนมองเขาด้วยสีหน้าหมองหม่น "เราทุกคน...ไม่มีใครหลุดพ้นจากมันได้"

ลุงมั่นมองไปที่ถุงผ้าที่เขาทำเครื่องรางออกมาในมือ ขณะที่เสียงกระซิบที่คุ้นเคยดังในหัวของนนท์อีกครั้ง

"กลับไป...กลับมาเถอะ..."

เสียงนั้นแผ่วเบา แต่กลับค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น ทว่าคราวนี้ นนท์ไม่สามารถสู้กับมันได้อีกต่อไป เขารู้สึกเหมือนมีบางสิ่งกำลังเข้ามาครอบงำร่างกายเขา

"ป้าเดือน!" นนท์ร้องเรียกเสียงดัง ราวกับกำลังขอความช่วยเหลือจากสิ่งเดียวที่เขายังเชื่อใจ

ป้าเดือนเข้าไปข้าง ๆ เขา ดึงแขนเขาให้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว "ไม่เป็นไร... พวกเรายังมีทางเลือก"

ลุงมั่นยื่นมือออกมาและจับข้อมือของนนท์อย่างมั่นคง "มันจะไม่ตามไปได้ ถ้าหากเราใช้ความรู้โบราณ...คำอธิษฐานจากหัวใจบริสุทธิ์"

"แล้วมันจะหายไป?" นนท์ถามอย่างสงสัย

"ไม่หรอก..." ป้าเดือนตอบเสียงเศร้า "มันจะไปกับเจ้าคนที่มันต้องการ..."

นนท์เริ่มรู้สึกถึงความเป็นจริงที่กำลังจะเกิดขึ้น เขาก้มหน้าลง มองเห็นถุงผ้าใบเล็กที่เต็มไปด้วยผงขาวและยันต์สีแดงที่อยู่ตรงหน้า

"มันไม่สามารถทำลายคำอธิษฐานที่แข็งแกร่งได้..." ลุงมั่นกล่าวเสริม "เจ้าไม่ต้องกลัว... เพราะเราทุกคนจะช่วยเจ้าเอง..."

ทันใดนั้นเอง ประตูบ้านของนนท์ที่ถูกทิ้งไว้เปิดออกเอง และเสียงแหบแห้งดังขึ้นอีกครั้ง

"เจ้า...จะต้องกลับมา"

ร่างของมันค่อย ๆ ปรากฏขึ้นกลางบ้านที่ถูกปกคลุมด้วยความมืด ขณะที่รอยยิ้มที่เยือกเย็นค่อย ๆ ขยายขึ้น

นนท์หายใจเข้าลึก พยายามตั้งสติให้ดีที่สุด

"มันจะได้แค่นี้!" เขาตะโกนออกมาด้วยความกล้า

และในทันทีที่เสียงคำอธิษฐานดังขึ้น เส้นแสงสีขาวจากผ้ายันต์พุ่งขึ้นไปสู่ท้องฟ้าและสว่างจนบังตา เสียงกระซิบนั้นเริ่มเบาลง และเงาของมันก็หายไปพร้อมกับแสงนั้น

นนท์รู้สึกถึงการปลดปล่อย ท่ามกลางความมืด เขารู้ว่าคืนนั้นจะจบลงแล้ว...

แต่เขาก็รู้ว่า...

บางสิ่งนั้น ยังคงรออยู่

—จบ—