รุ่งอรุณแห่งความหวัง3 (ภาพวาดเอง+กลอนแต่งเอง)ขอคำติชมด้วยครับ

มาอีกแล้วครับ เห็นมาตั้งกระทู้บ่อยๆ ไม่ใช่อะไรครับ ช่วงนี้ว่างจัดเลยไม่มีอะไรทำ  5555

อ่ะ ตามสเต็ปเดิม ภาพและกลอนพวกนี้ผมตั้งใจให้ออกแนวโบราณๆหน่อย(รึไม่หน่อย) 

สุดท้าย ขอบคุณคำแนะนำและการตักเตือนจากทุกคนนะครับ 

ปล. เรื่องคำซ้ำนี่ ผมอาจจะยังแก้ไม่หาย (เพราะมันนึกคำไม่ออก)

 

"ผิดหวัง"

อย่าละทิ้ง สิ่งใด ในชีวิต

อย่ายึดติด ชิดชม ขมขื่นหนอ

หากผิดหวัง ดังใจ ให้เจ้าพอ

ข้าเพียงขอ ให้เจ้าคิด แม้ผิดใจ

 

ความผิดหวัง รั้งเจ้า เอาไว้หรือ

เสียงเล่าลือ คือยาพิษ ติดน้ำใส

แม้ผิดหวัง ดังนี้ มีสิ่งใด-

คอยปลอบใจ ให้เจ้ามี ที่พักทรวง

 

แม้ผิดหวัง ยังมี ชีวิตอยู่

เจ้าจงสู้ สู่คืนวัน อันใหญ่หลวง

ขอเพียงสู้ อยู่ต่อ พอในทรวง

เรื่องใดถ่วง ล่วงเจ้า เข้าต่อกร

 

อย่าถอยหนี ชีวิต คิดเดินหน้า

ยามเหนื่อยล้า พาเจ้า เฝ้าสิงขร

แม้สูงส่ง จงสู้ อยู่ด้วยพร-

แห่งบทกลอน สอนเจ้า เฝ้าเตือนใจ

 

อันคำคน ปนยาพิษ คิดทำร้าย

จงคิดกลาย คล้ายคำสอน ตอนหลับใหล

หลับตาลง ปลงจิต คิดข้างใน

จงปล่อยใจ ให้ไหลตาม ความเป็นจริง

 

"สายน้ำแห่งความฝัน"

หลับตาเถิด แล้วเปิดใจ ในความฝัน

ให้ลืมวัน อันเลวร้าย หลายสิ่งไหน

เจ้ายังมี ชีวิต คิดเรไร

จงหลับไป ให้ทุกอย่าง ชะล้างกาย

 

คำดูถูก ผูกมัด คอยกัดแว้ง

คำพูดแรง แสดงออก ชอกทั้งหลาย

คำคนด่า ว่ากล่าว ร้าวใจกาย

คำทั้งหลาย ขอกลาย เพียงฝันไป

 

ความเจ็บปวด รวดร้าว ราวมีดดาบ

เจ้าจงปราบ กำหราบลง จะได้ไหม?

เมื่อเจ้าตื่น ผ่านคืนนี้ ไปเร็วไว

ทุกอย่างเพียง ฝันไป ในวันวาน

 

ขอได้พบ สบตา กันในฝัน

กล่าวถึงวัน อันดี ที่แสนหวาน

แล้วโอบกอด ปลอบใจ ที่ร้าวราน

ให้เจ้าผ่าน วานวัน อันมืดมน

 

ตัวเจ้านั้น สำคัญ กว่าสิ่งไหน

จงยิ้มไป แม้อยู่ท่าม- กลางสายฝน

บทกลอนนี้ มีเพื่อน เตือนใจตน

เจ้าคือคน "สำคัญ" ไม่ผันแปร....

 

และนี่ ก็เป็นอีกบทที่ผมแต่งนอกเรื่อง 555 เอาชีวิตมหาลัยมาแต่งเล่น สัมผัสเพี้ยน(มาก) ฉันทลักษณ์แย่ ความหมายแปลกมาก ภาษาก็แปล่งๆ เอาฮาอย่างเดียวครับ

ปล.มีคำหยาบครับ 

"แด่ชีวิตมหาลัย"

GAT-PATจ๋า จะว่า ...ยากแล้ว

งงเป็นแถว กับข้อสอบ ตอบอ๊ะหยัง?

แม้O-Net เสร็จมัน กันหัวพัง

กูก็ยัง รั้งไหว แค่ไม่นอน...

 

พอสอบเสร็จ เช็ดเหงื่อ อะเฮื่อ!โล่ง.....

เกือบจองโลง จองศาลา หลับคาหมอน

แต่...เอ๋ย จำไว้ อย่านิ่งนอน

"ข้อสอบตอน มหาลัย บรรลัยจริง"

 

อยู่มหาลัย จำไว้ ให้สตรวอง!

ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง ร้องหงิงหงิง

กับเนื้อหา และข้อสอบ ลอบเททิ้ง

...จำไว้ ได้เจอจริง อย่านิ่งไป....

 

โอ้สมอง ของกู อยู่ไหนกัน

พอถึงวัน สอบแล้ว ...ไปไหน

เห็นข้อสอบ ตาค้าง "เชี่ย!อะไร"

Aลอยไป Fลอยมา หากูพลัน......

 

อนาคต ของกู อยู่ที่นั่น

เห็นว่ามัน มืดมน ล้นเหลือฝัน

มือแปดด้าน ยามเห็นเกรด กูเสร็จมัน!

บอกเลยบรร- ลัยจริง วิ่งแก้เพลิน

 

อันสุดท้ายนี่แบบ.....

อ่ะ ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกระทู้แปลกๆ กลอนโบราณๆ ของคนที่ฝีมือไม่โปรนะครับ