ความรักเด็กบ้านนอก2/10 คะนองนา

ตอนที่ 2: คะนองนา

รุ่งเช้าของวันใหม่ เสียงไก่ขันแว่วดังทั่วหมู่บ้าน แสงแดดอ่อนๆ เริ่มจับขอบฟ้า บ้านของพลและอิ้งตั้งอยู่ไม่ไกลกันนัก มีเพียงรั้วไม้เตี้ยๆ กั้นไว้

“พล! แกจะไปหาปลามั้ย!?”

เสียงของอิ้งตะโกนมาจากหน้าบ้าน พลที่กำลังตักน้ำจากตุ่มล้างหน้าเงยหน้าขึ้นมาเห็นอิ้งในชุดเสื้อม่อฮ่อมกับกางเกงขาสั้น ถือข้องและแหเตรียมพร้อม

“เออๆ รอข้าแป๊บ”

หลังจากเก็บของเสร็จ พลก็วิ่งตามอิ้งไปที่คลองท้ายหมู่บ้าน สองข้างทางเป็นต้นข้าวเขียวขจี ลมพัดเย็นสบาย

“คราวนี้ข้าจะลองทอดแหเองบ้าง” อิ้งพูดอย่างมั่นใจ

พลหัวเราะ “เอ็งจะไหวเหรอ ทอดแหไม่ง่ายนะเว้ย”

“อย่าดูถูกกันสิ! เอ้า! หลบไป ข้าจะโชว์ให้ดู”

อิ้งยกแหขึ้นแล้วหมุนตัวเหวี่ยงอย่างเต็มแรง… แต่แทนที่แหจะกางออกสวยงาม มันกลับพันตัวอิ้งเสียเอง หงายหลังตกตูมลงไปในคลอง

“บ้าจริง! ฮ่าๆๆๆ” พลหัวเราะจนท้องแข็ง

อิ้งโผล่ขึ้นจากน้ำ เปียกไปทั้งตัว หน้าบูดบึ้ง “แกหัวเราะอะไรหะ!? มาโดนเองมั้ยล่ะ!”

พูดจบ อิ้งก็ตวัดมือน้ำสาดใส่พลเต็มๆ เด็กหนุ่มตกใจรีบกระโดดหนี แต่ก็ไม่พ้นโดนลากลงน้ำไปด้วย กลายเป็นศึกสาดน้ำกลางคลอง เสียงหัวเราะดังไปทั่วทุ่งนา

หลังจากเล่นกันจนเหนื่อย ทั้งคู่ก็นั่งแช่น้ำหายใจหอบๆ

“ข้าว่าเอ็งไปเป็นนักจับปลาไม่ได้นะอิ้ง” พลแซว

“แกก็ช่วยสอนข้าสิ”

“เออๆ มา เดี๋ยวข้าสอน”

พลจับมืออิ้งให้ถือแหแบบถูกต้อง แล้วค่อยๆ ช่วยเหวี่ยงออกไป แหกางสวยงามลงน้ำ อิ้งยิ้มกว้างด้วยความดีใจ “ได้แล้ว!”

พอเริ่มจับปลาได้จริงจัง ทั้งคู่ก็ช่วยกันหาปลาไปเรื่อยๆ พลแอบมองอิ้งที่กำลังตั้งใจเลือกปลาตัวเล็กปล่อยกลับลงน้ำ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเธอทำให้เขารู้สึกอบอุ่นแบบบอกไม่ถูก

“อิ้ง”

“หือ?”

“ข้าว่า… อยู่บ้านนอกก็ดีเหมือนกันเนอะ”

อิ้งเงยหน้ามอง ก่อนจะพยักหน้า “อืม… ข้าก็คิดงั้น”

พลยิ้มบางๆ ในใจก็คิดว่า หากวั

นหนึ่งอิ้งต้องไปอยู่เมืองจริงๆ เขาจะทำยังไงดี…

โปรดติดตามตอนต่อไป:https://board.postjung.com/1606099