ความรักเด็กบ้านนอก 7/10 จุดเริ่มต้นของเคำว่าเรา

ตอนที่ 7: จุดเริ่มต้นของคำว่า ‘เรา’

หลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์ของพลกับอิ้งก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับคำสารภาพของพล แต่ทุกอย่างมันชัดเจนขึ้นในสายตาของคนรอบข้าง

อิ้งยังคงไปทำงานที่ร้านลุงเจ๊กเหมือนเดิม แต่ทุกเย็นหลังจากปิดร้าน เธอจะหาโอกาสมานั่งคุยกับพลบ่อยขึ้น ไม่ว่าจะเป็นที่คอกวัว หรือที่ใต้ต้นมะม่วงหน้าบ้านของพล

ส่วนพลเองก็เริ่มแสดงออกมากขึ้น พอเห็นอิ้งยกของหนัก เขาก็จะเข้าไปช่วยโดยไม่ต้องรอให้เธอเรียก หรือถ้าอิ้งมีธุระไปในตัวอำเภอ พลก็จะอาสาขี่รถไปส่ง

มันไม่ใช่แค่คำพูดอีกต่อไป แต่มันคือการกระทำที่อิ้งสัมผัสได้

—

"การเริ่มต้นที่เรียบง่าย"

เย็นวันหนึ่ง ขณะที่อิ้งกำลังเก็บของอยู่ที่ร้าน พลก็เดินเข้ามาหา

“กลับบ้านพร้อมกันมั้ย?” พลถามเสียงเรียบๆ

อิ้งหันมายิ้ม “ไปสิ”

ทั้งคู่เดินกลับบ้านด้วยกัน ผ่านทุ่งนาและลำคลองเล็กๆ อากาศเย็นสบายจากลมเย็นยามค่ำ ทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลาย

“ข้าไม่คิดเลยนะ ว่าแกจะกล้าพูดวันนั้น” อิ้งพูดขึ้น

พลหัวเราะเบาๆ “ข้าก็ไม่คิดว่าตัวเองจะพูดออกไปเหมือนกัน”

อิ้งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อ “ข้าเองก็คิดมาหลายวันแล้ว…”

พลหันไปมอง “เรื่องอะไร?”

อิ้งสูดหายใจลึก ก่อนจะพูดชัดเจน “ข้าจะลองเปิดใจดู”

หัวใจของพลเต้นแรงขึ้นทันที “หมายความว่าไง?”

อิ้งยิ้มบางๆ มองท้องฟ้าที่เริ่มมีดาว “หมายความว่าข้าจะลองคบกับแกดูจริงๆ จังๆ”

พลนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา

“ข้าไม่คิดว่าเอ็งจะพูดเองก่อนแบบนี้นะ”

อิ้งหัวเราะ “ข้าก็ไม่คิดว่าข้าจะพูดออกมาเหมือนกัน”

จากนั้นพลก็ยื่นมือไปหาอิ้ง อิ้งมองมือเขา ก่อนจะค่อยๆ วางมือลงไป

มือของทั้งคู่สัมผัสกันเป็นครั้งแรก มันไม่ได้หวือหวาหรือโรแมนติกแบบในนิยาย แต่มันเต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ต่างฝ่ายต่างสัมผัสได้

จากนี้ไป… พวกเขาจะไม่ใช่แค่เพื่อนอีกต่อไป แต่เป็น ‘คนที่เดินไปข้างหน้าด้วยกัน’

โปรดติดตามตอนต่อไป:https://board.postjung.com/1606107